Τα τελευταία 24ωρα στο Ιράν δείχνουν ότι η επανάσταση έχει μπει σε μια κρίσιμη καμπή.
Την Παρασκευή ο ανώτατος θρησκευτικός ηγέτης Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, που τα τελευταία χρόνια συνήθιζε να μην αναμιγνύεται άμεσα στα πολιτικά ζητήματα, έκανε μια ευθεία πολιτική παρέμβαση, αντανακλώντας το βαθμό ανησυχίας της Ιρανικής άρχουσας τάξης για το επαναστατικό κίνημα. Με μια προκλητική ομιλία κατά την ώρα της προσευχής στην Τεχεράνη, ανακήρυξε τον Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ οριστικά σε νικητή των εκλογών και υποστήριξε ότι οι εκλογές ήταν ανόθευτες.
Ο εκπρόσωπος του κυρίαρχου Ισλαμικού σκοταδισμού απείλησε ευθέως τους διαδηλωτές λέγοντας πως ότι και αν κάνουν δεν μπορούν να κλονίσουν το καθεστώς. Οι απειλές αυτές επαναλήφθηκαν και από το Συμβούλιο Ασφαλείας που υπάγεται στο υπουργείο Εσωτερικών, το οποίο με επιστολή του προς τον ηγέτη της «μεταρρυθμιστικής» αντιπολίτευσης Μουσαβί, άφησε να εννοηθεί ότι είναι πιθανή η επιβολή δρακόντειου στρατιωτικού νόμου για να σταματήσουν οι διαδηλώσεις. Την επιβολή στρατιωτικού νόμου ανέφερε σε δηλώσεις του σαν μια πιθανή προοπτική και ο πρώην πρόεδρος του Ιράν, ο «μεταρρυθμιστής» Χαταμί.
Παρά τις προκλητικές απειλές των σκληροπυρηνικών του θεοκρατικού καθεστώτος και την δειλία και συμβιβαστικότητα των δήθεν μεταρρυθμιστών, οι οποίοι διαμέσου του ηγέτη τους Μιρ Χουσείν Μουσαβί καλούν τις μάζες να μην συμμετέχουν στις διαδηλώσεις για να προφυλάξουν τη ζωή τους, ο ιρανικός λαός συνεχίζει να βρίσκεται στους δρόμους. Έτσι, οι μαζικές διαδηλώσεις συνεχίστηκαν χθες για 7η συνεχόμενη ημέρα με μια ακόμα θεαματική κινητοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων Ιρανών, στην πρωτεύουσα Τεχεράνη και σε άλλες μεγάλες πόλεις. Μάλιστα ένα από τα συνθήματα που αναφέρεται σε διάφορες Ιρανικές ιστοσελίδες ότι φώναζαν οι διαδηλωτές, ήταν πλέον το «Θάνατος στον Χαμενεΐ!».
Ερασιτεχνικά βίντεο στις ίδιες ιστοσελίδες έδειχναν σκηνές με πυροβολισμούς και πολλούς τραυματίες από την αιματηρή καταστολή της χθεσινής διαδήλωσης. Διάφορες άλλες ειδησεογραφικές ιστοσελίδες επιβεβαιώνουν ότι χθες είχαμε πολλές δεκάδες νεκρούς, τους περισσότερους από όλες τις προηγούμενες μέρες, από πυρά έμμισθων δολοφόνων του καθεστώτος. Η κλιμακούμενη ορμητική διάθεση για αγώνα από τις πλατειές λαϊκές μάζες παρά την ωμή δολοφονική βία του ιρανικού κράτους, είναι η πιο ασφαλής ένδειξη για το ότι στο Ιράν παρακολουθούμε ήδη τα πρώτα ηρωικά βήματα μιας επανάστασης.
Οι εργατικές μάζες στο Ιραν αρχίζουν να συνδέονται λοιπόν στην πράξη με τις καλύτερες παραδόσεις της επανάστασης του 1979. Πρέπει να τονίσουμε εδώ, ότι παρά τους κυρίαρχους αστικούς μύθους, εκείνη η επανάσταση ήταν μια κλασσική προλεταριακή επανάσταση, στο πλαίσιο της οποίας είχαν δημιουργηθεί μάλιστα μορφές εμβρυακών σοβιέτ, τα «σόρας». Όμως η εγκληματική πολιτική της ηγεσίας του πανίσχυρου τότε Κομμουνιστικού Κόμματος του Ιράν, του «Τουντέχ», παρέδωσε το ηρωικό κίνημα στα χέρια των αντιδραστικών μουλάδων του Χομεΐνί. Αντί να ακολουθήσει μια ανεξάρτητη ταξική πολιτική στα πρότυπα του Μπολσεβικισμού του 1917, το «Τουντέχ» συμμάχησε με τους «Αγιατολάχ» βαφτίζοντάς τους εκπροσώπους μιας ανύπαρκτης «προοδευτικής, εθνικής» μπουρζουαζίας. Έτσι ένα θαυμάσιο επαναστατικό κίνημα έγινε τελικά θύμα της μασκαρεμένης με αντι-ιμπεριαλιστικά συνθήματα Ισλαμικής αστικής κλίκας, η οποία πήρε την εξουσία πατώντας πάνω στις πλάτες του.
Τα δραματικά γεγονότα στο Ιράν είναι η καλύτερη απόδειξη ότι η επανάσταση επιστρέφει για τα καλά στην ατζέντα της Ιστορίας, αψηφώντας τη βία ακόμα και των πιο αντιδραστικών καπιταλιστικών καθεστώτων. Είναι καθήκον κάθε κομμουνιστή, αριστερού και γενικά προοδευτικού ανθρώπου να εμπνευστεί και να υποστηρίξει σήμερα με όλες του τις δυνάμεις το εξελισσόμενο επαναστατικό κίνημα στο Ιράν.
