Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται 10 χρόνια από το θλιβερό και πολιτικά διδακτικό συνάμα, καλοκαίρι του 2015, όπου το περήφανο λαϊκό «Όχι» του δημοψηφίσματος μετατράπηκε σ’ ένα ταπεινωτικό-υποτακτικό «Ναι» από την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής τον Αλέξη Τσίπρα. Πρόκειται για μία από τις πιο απροκάλυπτες και σοκαριστικές προδοσίες της δημοκρατικά εκφρασμένης βούλησης του εργαζόμενου λαού από την πολιτική του ηγεσία, όχι μόνο στα ελληνικά, αλλά και στα παγκόσμια χρονικά. Μια προδοσία που η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα πλήρωσαν σκληρά, με εξάπλωση και μονιμοποίηση της εξαθλίωσης που εισήγαγαν τα Μνημόνια λιτότητας της τρόικας και της ελληνικής άρχουσας τάξης.
Τα γεγονότα εκείνου του καλοκαιριού αποτυπώθηκαν στη μνήμη των εργατικών και φτωχών λαϊκών μαζών που πρωταγωνίστησαν σ’ αυτά, σαν ένας ωμός βιασμός της εντολής, των αναγκών και των ελπίδων τους. Αξιοποιώντας τη μεγάλη απογοήτευση και την πολιτική σύγχυση που δημιούργησε το σοκ της προδοσίας στις τάξεις του εργαζόμενου λαού, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, με τη βοήθεια της ανακουφισμένης από τη δική της «κωλοτούμπα», ελληνικής άρχουσας τάξης, διεξήγαγε ξεδιάντροπα μια εκστρατεία διαστρέβλωσης των ιστορικών γεγονότων και του νοήματός τους. Στα πλαίσιά της, ειπώθηκε και γράφτηκε ότι, τάχα, το λαϊκό «Όχι» στο δημοψήφισμα δεν ήταν μια εντολή ρήξης με την τρόικα αλλά το «πράσινο φως» για νέα διαπραγμάτευση και πάση θυσία παραμονή στο ευρώ, και ότι, δήθεν, η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ τον Σεπτέμβρη του 2015 αποτελούσε μια λαϊκή παροχή νομιμοποίησης στην υπογραφή του Τρίτου Μνημονίου.
Σ’ αυτή την απόπειρα να κάνουν το «άσπρο-μαύρο», οι απολογητές του «μονόδρομου» της προδοσίας προσποιούνται ότι ξεχνούν τα σημαντικότερα και πιο αδιαμφισβήτητα γεγονότα του 2015. 1ο: Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πήρε σαφή λαϊκή εντολή στις 25 Γενάρη του 2015 να εφαρμόσει ένα αριστερό αντιμνημονιακό πρόγραμμα και όχι κάποιο νέο μνημόνιο λιτότητας. 2ο: Τις μέρες του δημοψηφίσματος, κόντρα στους εκβιασμούς των ισχυρότερων καπιταλιστικών δυνάμεων του πλανήτη και στην ανελέητη πίεση από τις κλειστές τράπεζες, τόσο σε όλες τις συγκεντρώσεις κεντρικές και τοπικές, όσο και στην ίδια την κάλπη, ο εργαζόμενος λαός έδειξε ξεκάθαρα τη διάθεση να συγκρουστεί με την τρόικα και την ελληνική άρχουσα τάξη για να μην υποταχθεί σ’ ένα νέο μνημόνιο λιτότητας, κατανοώντας ότι θα υποστεί και άλλα αντίποινα, αλλά αδιαφορώντας γι’ αυτά. 3ο: Τον Σεπτέμβρη του 2015, οι εργαζόμενοι επανεκλέγοντας τον ΣΥΡΙΖΑ δεν έδωσαν νομιμοποίηση σε κανένα Μνημόνιο. Απλώς έφραξαν τον δρόμο του εκλεκτού κόμματος της άρχουσας τάξης και της τρόικας (ΝΔ) προς την κυβέρνηση.
Όλες οι απόπειρες «ερμηνείας» του 2015 που αποσιωπούν ή διαστρεβλώνουν αυτά τα αντικειμενικά γεγονότα, είναι είτε «εκ του πονηρού», είτε το αποτέλεσμα της δηλητηριώδους σύγχυσης που διοχετεύθηκε στην ελληνική κοινωνία εκ των υστέρων, από την κυβέρνηση Τσίπρα και την άρχουσα τάξη.
Πλάι στην εκ δεξιών αποτίμηση-διαστρέβλωση των γεγονότων του 2015, τα τελευταία χρόνια έχει εμφανιστεί και η «εξ αριστερών», με πιο χαρακτηριστικό δείγμα το βιβλίο του Δ. Στρατούλη «8 μήνες που συντάραξαν την Ελλάδα» (εκδ. Τόπος). Στο πλαίσιο αυτής, με έναν τυπικά σταλινικό τρόπο, αποσιωπούνται όλα τα καθοριστικά λάθη της ηγεσίας της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ (Αριστερή Πλατφόρμα, κατοπινή ΛΑΕ), όπως οι υπουργοποιήσεις σε μια συγκυβέρνηση με τους αστούς δημαγωγούς (ΑΝΕΛ), η συμφωνία με το πάγωμα του προεκλογικού προγράμματος για χάρη της διαπραγμάτευσης, η υποστήριξη της προεδροποίησης ενός δεξιού αστού (Παυλόπουλος) και το χάρισμα του ΣΥΡΙΖΑ στην ομάδα Τσίπρα χωρίς να πέσει «ντουφεκιά», με την παθητική τακτική των μαζικών, «βουβών» αποχωρήσεων. Επιπλέον, απόλυτα αναμενόμενα σε ό,τι μας αφορά, αυτή η επιλεκτική και διαστρεβλωμένη αποτίμηση του 2015, εξαφανίζει από τον χάρτη τη μόνη εσωκομματική τάση που προέβλεψε και προειδοποίησε έγκαιρα για την προδοσία, αλλά και τη μοναδική που υπεράσπισε έναν ρεαλιστικό δρόμο για την αποτροπή της, την Κομμουνιστική Τάση του ΣΥΡΙΖΑ.
Στο παρόν αφιέρωμα του «Κομμουνισμού», με αφορμή το νέο βιβλίο που κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις μας («Μαρξιστική Φωνή») με τίτλο «Η προδοσία του 2015 και η παρακαταθήκη της Κομμουνιστικής Τάσης στον παλιό ΣΥΡΙΖΑ», επιχειρούμε να απαντήσουμε σ’ αυτή τη γενική εκστρατεία πλαστογράφησης της πρόσφατης Ιστορίας, δίνοντας μια συνοπτική εξήγηση για τα αληθινά γεγονότα εκείνης της μοιραίας χρονιάς, αλλά και να γνωστοποιήσουμε, ιδιαίτερα στους νέους αγωνιστές, τη στάση και τις ιδέες της μοναδικής συλλογικότητας του παλιού ΣΥΡΙΖΑ που υπεράσπισε με συνέπεια έναν αντιμνημονιακό-αντικαπιταλιστικό δρόμο ενάντια στην ολέθρια προδοσία της ηγετικής ομάδας.
Το ότι η αναγνωρισμένη και εκπροσωπούμενη με εκλεγμένα μέλη στην ηγεσία του κόμματος και της Νεολαίας, Κομμουνιστική Τάση, δεν υπήρξε μια μεγάλη, προβεβλημένη και ισχυρή τάση όπως το Αριστερό Ρεύμα ή συνιστώσα όπως η ΚΟΕ, ή έστω μια οργάνωση με δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με τα μέλη της μηχανισμό λόγω επιδοτήσεων από το κομματικό (κρατικό) ταμείο όπως εκείνες που υπήρξαν μόνιμοι και ουσιαστικά άκριτοι συνοδοιπόροι του Ρεύματος (ΔΕΑ, Κόκκινο κ.α), και το ότι αντίθετα, ήταν μια νέα και νεαρή, ανερχόμενη και 100% στηριγμένη στις θυσίες των μελών και υποστηρικτών της, Τάση, η οποία λόγω της σύντομης διάρκειας των κρίσιμων γεγονότων δεν πρόλαβε να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις, κάθε άλλο παρά δικαιολογεί την απόπειρα εξαφάνισής της από το ιστορικό προσκήνιο.
Αντίθετα, η Κομμουνιστική Τάση του παλιού ΣΥΡΙΖΑ συνιστά ένα πολιτικό παράδειγμα πολύτιμο για το μέλλον. Είναι ένα ζωντανό παράδειγμα του τι σημαίνει ο συνδυασμός μιας αδιάλλακτης υπεράσπισης των επαναστατικών κομμουνιστικών ιδεών με τη συστηματική δουλειά στο εσωτερικό και στους ενεργούς υποστηρικτές ενός κόμματος που ακολουθείται από τη μεγάλη πλειονότητα της εργατικής τάξης. Είναι μια χρήσιμη πολιτική παρακαταθήκη για τον επαναστατικό κομμουνισμό και τη μελλοντική δράση του σε μαζικές εργατικές πολιτικές οργανώσεις, για την οποία η Επαναστατική Κομμουνιστική Οργάνωση ως «φυσική» της κληρονόμος, δικαιούται να είναι, και είναι, υπερήφανη!
Επαναστατική Κομμουνιστική Οργάνωση