Της Ελένης Ανδριοπούλου*
«Προκλητική και ακατανόητη» χαρακτήρισε την συμβολική 10λεπτη κατάληψη στη Βουλή ο κυβερνητικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και πολλά μεγαλο-στελέχη που τοποθετήθηκαν σήμερα στα ΜΜΕ. Και πράγματι, θα ήταν ακατανόητη και προκλητική εάν όντως η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είχε τολμήσει να ζητήσει από τον υπουργό Ν. Παρασκευόπουλο, τον υπουργό που εκείνη διόρισε δηλαδή, να συμπεριλάβει μέσα στο νομοσχέδιο του υπ. Δικαιοσύνης την κατάργηση των τρομονόμων 187 και 187Α, καθώς και του κουκουλονόμου. Κι αν πράγματι η σημασία της λήψης DNA είναι καθοριστική για κάποιες περιπτώσεις και χρειαζόταν χρόνος για να μελετηθεί ο τρόπος χρήσης της και ο περιορισμός της, οι δυο τρομονόμοι και ο “κουκουλονόμος” έχουν μελετηθεί από καιρό τόσο από τους δικηγόρους του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και από στελέχη που έχουμε ασχοληθεί εντατικά με τα δικαιώματα των κρατουμένων και τις αθρόες προφυλακίσεις ειδικά από τον Δεκέμβρη του ’08 και μετά… Για μένα λοιπόν, ούτε ακατανόητη ούτε προκλητική ήταν η σημερινή διαμαρτυρία στη Βουλή. Το νομοσχέδιο ναι μεν δρομολογήθηκε αλλά πέρα του ότι αργεί δραματικά παρόλη την πίεση των απεργών πείνας και των καταλήψεων ανά την Ελλάδα, δεν περιλαμβάνεται σε αυτό ούτε η κατάργηση του κουκουλονόμου (πάγια θέση του ΣΥΡΙΖΑ), ούτε των τρομονόμων (πάγια θέση επίσης). Προφανώς, δεν είχαμε την αξίωση να τα λύσει ΟΛΑ τα χρόνια προβλήματα του Σωφρονιστικού μας Συστήματος ένα νομοσχέδιο, γιατί προφανώς και δεν θα μπορούσε, αυτά όμως για τα οποία υπήρξαμε κάθετοι από την πρώτη στιγμή της φασιστικής έμπνευσής τους, τα σηκώσαμε και τα κάναμε «σημαία μας», περιμέναμε και έπρεπε να είναι μέσα. Αν ήταν εξάλλου, δεν νομίζω πως θα συνέχιζαν την απεργία πείνας άνθρωποι οι οποίοι μετά τις 31 ημέρες αρχίζουν και παθαίνουν ανακοπές ή διατρέχουν πολύ σοβαρό κίνδυνο να πάθει η υγεία τους ανεπανόρθωτες ζημιές. Το DNA προφανώς και θα μπορούσε να περιμένει. Επίσης, αν και η μητέρα των αφων Τσάκαλου αφέθηκε με εγγύηση 10.000 ευρώ (!) και περιορισμό στη Σαλαμίνα (!), που σημαίνει ότι ούτε τα παιδιά της δεν θα μπορεί να δει, η σύντροφος του ενός εξακολουθεί να κρατείται αναίτια, απλά και μόνο επειδή είναι η σύντροφός του. Να εμείνουμε λοιπόν στην ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, ναι. Όταν όμως εκείνη εξακολουθεί να «δαγκώνει μόνο τους ξυπόλητους» και με την Ένωση Εισαγγελέων Ελλάδος να επεμβαίνει με ανακοίνωσή της για να μας πείσει πόσο «κακό» είναι το νομοσχέδιο και πόσους «κακούς» θα αφήσει έξω από τη φυλακή, ασκώντας κριτική καθαρά εκ των ακροδεξιών, τότε ίσως θα πρέπει να την ξανασκεφτούμε και να την επαναπροσδιορίσουμε αυτή, τη λεγόμενη «ανεξαρτησία». Τίποτα δεν είναι “ακατανόητο” λοιπόν. Μπορεί και η ίδια να εκπλήσσομαι από την πρωτοφανή επιθετική στάση του Αναρχικού Χώρου έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό δε σημαίνει όμως ότι τα αιτήματα δεν είναι δίκαια και ότι δεν θα έπρεπε να έχουν ήδη συμπεριληφθεί στο νομοσχέδιο. Καλά θα κάνει λοιπόν το υπουργείο να το ξανασκεφτεί και να τα συμπεριλάβει. Και όχι αύριο. Χθες. Πριν είναι αργά. Εδώ διακυβεύονται ανθρώπινες ζωές και η Αριστερά την οποία εμείς πιστεύουμε και υπηρετούμε, δεν το διαπραγματεύτηκε ποτέ αυτό.
*Η Ε. Ανδριοπούλου είναι μέλος του τμ. Δικαιωμάτων του Σύριζα, συντονίστρια της θεματικής για το Σωφρονιστικό
