Μεταξύ άλλων, ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, πρότεινε «κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας και αντικατάστασή του από μια συμφωνία που θα αποβλέπει στην ανάπτυξη και την απασχόληση». Επίσης μίλησε για την ανάγκη «προώθησης συμφωνιών στην ΕΕ, που θα στηρίζονται στην κοινωνική οικονομική ανάπτυξη, στην οικολογία και θα αντιτάσσονται στο ανεξέλεγκτο των αγορών».Τέλος, αφού τόνισε την ανάγκη «να αλλάξει ο τρόπος λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας προς όφελος των ασθενέστερων οικονομικά στρωμάτων», κάλεσε την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ στην από κοινού ανάληψη της πρωτοβουλίας «για καταψήφιση του Μπαρόζο από την Ελλάδα για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής», αφού «ο Μπαρόζο, ο Αλμούνια και όλη η Επιτροπή, εκφράζουν πολιτικές οι οποίες άφησαν ανοχύρωτη την ΕΕ και τα κράτη-μέλη μπροστά στη κρίση». (Α. Αλαβάνος – 6/4/09).
Βλέποντας τις παραπάνω δηλώσεις του Α. Αλαβάνου γίνεται ξανά φανερό ότι η ηγεσία του ΣΥΝ προσεγγίζει το ζήτημα της ΕΕ από μία αταξική σκοπιά, σπέρνοντας την αυταπάτη ότι η σημερινή ΕΕ μπορεί να εξυπηρετήσει από κοινού τα συμφέροντα των επιχειρηματιών και των εργαζομένων, αρκεί να υιοθετήσει μια «σωστή πολιτική». Αν μέχρι σήμερα η ΕΕ λειτούργησε προς όφελος μόνο των τραπεζιτών και των βιομηχάνων, αυτό μάλλον οφείλεται στο ότι κάποιοι κύριοι Μπαρόζο και Αλμούνια δεν άκουσαν τις «συμβουλές» του κυρίου Αλαβάνου και ακολούθησαν «παράλογες νεοφιλελεύθερες πολιτικές»…
Δυστυχώς όμως, η πραγματικότητα είναι κάπως διαφορετική απ’ ότι φαντάζεται η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Η ΕΕ δεν είναι απλώς μια «ένωση» των ευρωπαϊκών χωρών έξω και πάνω από τις τάξεις. Αποτελεί καρπό της προσπάθειας των ισχυρότερων ευρωπαϊκών αστικών τάξεων να δημιουργήσουν μια μεγάλη ενιαία επικράτεια αγοράς προκειμένου να ανταγωνιστούν καλύτερα τους Αμερικάνους και Ιάπωνες καπιταλιστές, αφού πλέον το εθνικό κράτος αποτελεί ένα πολύ μικρό πεδίο αγοράς με δεδομένη την τεράστια ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων κάθε χώρας. Η ΕΕ δημιουργήθηκε από τους ευρωπαίους ιμπεριαλιστές προκειμένου αυτοί να αυξήσουν κατά πολύ τα κέρδη τους, εκμεταλλευόμενοι στο έπακρο και πιο οργανωμένα τους φυσικούς πόρους και την εργατική δύναμη όλης της Ευρώπης.
Είναι προφανές ότι ένας τέτοιος θεσμός δεν θα μπορέσει ποτέ να μεταρρυθμιστεί σε θεσμό που θα υπηρετεί τα συμφέροντα των εργαζόμενων τάξεων, όπως ακριβώς το αστικό κράτος δεν θα μπορέσει ποτέ να μεταρρυθμιστεί και να μετατραπεί από όργανο καταπίεσης των εργαζομένων από τους αστούς στο αντίθετό του. Οι «παράλογες νεοφιλελεύθερες» πολιτικές που προωθήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια από την ΕΕ, ήταν απλώς οι πολιτικές που είχαν ανάγκη οι τραπεζίτες και τα μονοπώλια προκειμένου να αυξήσουν τα κέρδη τους και εφόσον η ΕΕ δημιουργήθηκε για να τους υπηρετεί, δεν θα μπορούσε να ακολουθήσει διαφορετική πολιτική είτε με τον Μπαρόζο πρόεδρο είτε με κάποιον άλλον.
Συμφώνα με την ίδια λογική ίδια λογική, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν δημιουργήθηκε σαν φιλανθρωπικός οργανισμός, αλλά για να εκφράζει τα συμφέροντα των ευρωπαίων τραπεζιτών. Αποτελεί λοιπόν αντιδραστική ουτοπία η αξίωση της ρεφορμιστικής ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ «να αλλάξει ο τρόπος λειτουργίας της προς όφελος των ασθενέστερων τάξεων».
Το βασικό καθήκον κάθε σοσιαλιστή σχετικά με την ΕΕ, είναι να εξηγεί συνεχώς την καπιταλιστική της φύση και την ανάγκη εξόδου της χώρας από αυτήν, αυστηρά όμως από τη σκοπιά της υποστήριξης της οικοδόμησης μιας Ευρωπαϊκής Σοσιαλιστικής Ομοσπονδίας. Οι σοσιαλιστές των ευρωπαϊκών χωρών πρέπει να παλεύουν για την οικοδόμηση μιας νέας γνήσιας Ευρωπαϊκής Ένωσης που θα αποτελείται από εργατικά κράτη, με εθνικοποιημένη βιομηχανία και κεντρικό σχεδιασμό της παραγωγής από τους ίδιους τους εργαζομένους. Μόνο μια τέτοια σοσιαλιστική και όχι καπιταλιστική ενοποίηση μπορεί να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της εργαζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας.
