Το τελευταίο διάστημα, η κυβέρνηση με την αδιαλλαξία της αλλά και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς των ΜΑΤ έχουν μετατρέψει την περιοχή σε πραγματικό πεδίο μάχης, ενώ τις τελευταίες μέρες η περιοχή έχει τεθεί σε κατάσταση πολιορκίας.
Στην πραγματικότητα, όμως, ο ηρωικός αγώνας των κατοίκων αποτελεί ένα δείγμα της αντίστασης, της αγανάκτησης και της γενικευμένης οργής της κοινωνίας απέναντι σε μια γενικότερη πολιτική της κυβέρνησης, η οποία όχι μόνο δεν εξυπηρετεί το κοινό συμφέρον της πόλης αλλά έχει πλήρως υποδουλωθεί στα συμφέροντα του κεφαλαίου και στην συγκεκριμένη περίπτωση τα συμφέροντα των εργολάβων που έχουν αναλάβει την κατασκευή των ΧΥΤΑ στην περιοχή. Επιπλέον, η ρητορεία που έχει αναπτύξει η κυβέρνηση και παρουσιάζει τα ΧΥΤΑ ως την μοναδική οικολογικά βιώσιμη λύση για την Αττική καταρρέει από το γεγονός ότι τα ΧΥΤΑ είναι η έσχατη και η πλέον ακατάλληλη για το περιβάλλον λύση για την διαχείριση των αποβλήτων.
Το πρόβλημα της διαχείρισης των αστικών απορριμμάτων όπως και εν γένει η οικολογική κρίση είναι μια επιπλέον απόδειξη του αδιεξόδου και της βαθιάς σήψης του αστικού κράτους και του καπιταλισμού. Η δημιουργία πόλεων, χωρίς σχεδιασμό, με μοναδικό σκοπό την γρήγορη και απρόσκοπτη κερδοσκοπία οδήγησε στην πλήρη υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των κατοίκων, η άναρχη και αυθαίρετη δόμηση κάθε σημείου μέσα στο λεκανοπέδιο, η καταστροφή των οικοσυστημάτων και η πλήρης οικοπεδοποίηση οδήγησαν το αστικό περιβάλλον σε πλήρη υποβάθμιση και τώρα κινδυνεύει να πνιγεί από τα ίδια τα αστικά απορρίμματα, η διαχείριση των οποίων επιφέρει τεράστια κέρδη στους ιδιώτες που τα εκμεταλλεύονται, και αυτά είναι που καθορίζουν τελικά και την κυβερνητική πολιτική στο θέμα αυτό.
Είναι επομένως αναγκαίο να εξάγουμε κάποια βασικά συμπεράσματα από τα γεγονότα της Κερατέας , αρχικά ότι το δίκαιο που υπερασπίζεται η κυβέρνηση είναι το δίκαιο των εργολάβων, αυτό ενισχύεται από το γεγονός ότι καταρρίπτει ακόμα και τους ίδιους τους αστικούς μηχανισμούς της δικαιοσύνης, αφού το δικαστήριο, ήδη, έχει δικαιώσει τον αγώνα των κατοίκων και έχει απαγορεύσει τις εργασίες στην περιοχή. Ενώ ταυτόχρονα το δεύτερο συμπέρασμα που απορρέει από τα γεγονότα είναι ότι οι εικόνες πολέμου που διαδραματίζονται στην Κερατέα θα επαναληφθούν στο μέλλον και απέναντι στο σύνολο της εργατικής τάξης όταν θα βγει στους δρόμους για να αγωνιστεί ενάντια στην πολιτική του κεφαλαίου.
Ο αγώνας των κατοίκων, λοιπόν, είναι δίκαιος. Και θα είναι κέρδος αυτού του αγώνα, που καταδεικνύει περίτρανα την κυβερνητική αυθαιρεσία αν έχει προσανατολισμό που θα έχει ως στόχο:
α) την χωροθέτηση νέων ΧΥΤΑ χωρίς γεωγραφικούς περιορισμούς (εντός και εκτός της περιφέρειας Αττικής), με βάση επιστημονικοτεχνικά τεκμηριωμένες μελέτες, χωρίς πολιτικές σκοπιμότητες και με όρους διαφάνειας και συμμετοχής όλων των εμπλεκόμενων φορέων, αποκλείοντας την υπερκορεσμένη περιοχή Ανω Λιοσίων – Θριασίου
β) την αταλάντευτη εναντίωση στην καρκινογόνο καύση των απορριμμάτων και
γ) το άμεσο κλείσιμο και την αποκατάσταση των παράνομων και ανεξέλεγκτων χωματερών.
Τέλος όμως θα πρέπει να αναλογιστούμε ότι δεν μπορεί να υπάρξει μόνιμη λύση για το πρόβλημα διαχείρισης των απορριμμάτων μέσα στον καπιταλισμό, ένα σύστημα που σκοντάφτει πάνω στις ίδιες του τις αντιφάσεις, αλλά μόνο μέσα σε μια σχεδιασμένη οικονομία υπό σοσιαλιστικό καθεστώς θα δοθεί μια ριζική λύση στο οικολογικό πρόβλημα γενικότερα αλλά και στην υποβάθμιση της ζωής των κατοίκων στα αστικά κέντρα.
