ΟΙ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΙ ΤΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΔΙΑΛΥΟΥΝ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ
Τα πλήγματα στην Δημόσια Υγεία δεν έχουν τελειωμό! Η κυβέρνηση συνεχίζει τα παιχνίδια με τους προμηθευτές στις πλάτες των νοσηλευόμενων και των εργαζόμενων στο δημόσιο νοσοκομείο. Οι εταιρείες – μέλη του ΠΑΣΥΠΟΥ (Πανελληνίου Συλλόγου Προμηθευτών Εμφυτευσίμου Ορθοπεδικού Υλικού) – ανέστειλαν από τις 14/10 την τροφοδοσία των δημοσίων νοσοκομείων όλης της χώρας με χειρουργικά ορθοπεδικά υλικά, ενώ το «εμπάργκο» υλικών συνεχίζει ο Σύνδεσμος Ελλήνων Προμηθευτών (ΣΕΠ) Επιστημών και Υγείας με αίτημα την άμεση αποπληρωμή των χρεών του δημοσίου προς τις επιχειρήσεις προμήθειας. Απειλούν μάλιστα ότι αν δεν αποπληρωθούν τα χρέη θα αποσύρουν ακόμα και τα αποθέματα που υπάρχουν αυτή την στιγμή στα νοσοκομεία!(«Αυγή» 14/10).
Είναι προφανής – και στον καπιταλισμό αδιαπραγμάτευτη – παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του κ. Λοβέρδου να μας πείσει για το αντίθετο, η δύναμη των μονοπωλίων των φαρμακευτικών εταιριών και των προμηθευτών, οι οποίοι απειλούν ευθέως να καταστρέψουν την δημόσια Υγεία. Είναι σαν να ομολογούνε χωρίς ντροπή ότι προτεραιότητα έχει η εξασφάλιση της κερδοφορίας τους και έπειτα η ζωή των πολιτών.
Η παθητική στάση της κυβέρνησης μας κάνει για άλλη μια φορά να συνειδητοποιούμε ότι σε τελική ανάλυση, η κυβέρνηση δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένας καλοπληρωμένος υπάλληλος των εταιριών και άρα ανίκανη ή μάλλον απρόθυμη ή ακόμα καλύτερα, διατεθειμένη να συνηγορήσει με όλες της τις δυνάμεις στην διάλυση του Ε.Σ.Υ.
Τα «εμπάργκο’ από εταιρίες, οι ελλείψεις υλικών και τελικά η ανασφάλεια του ασθενούς που φθάνει στα επείγοντα και εύχεται να είναι αρκετά τυχερός ώστε να μπορέσουν να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες από έναν απλήρωτο για 1 μήνα γιατρό, που κάνει την 2η στην σειρά ολονύχτια εφημερία του, μοιάζουν μάλλον με εικόνες βαρβαρότητας.
Συνειδητοποιούμε λοιπόν ότι η περίοδος των κοινωνικών παροχών και του κομπασμού των απανταχού κυβερνήσεων για το «κοινωνικό κράτος» που έστηναν, γεγονός που η αριστερά υποδέχτηκε με αμηχανία, αποτελούσε ιστορική εξαίρεση και όχι τον κανόνα μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού. Μόνο ο ανόθευτος από αυταπάτες μαρξισμός μπορούσε να καταλάβει και να εξηγήσει στους εργαζόμενους ότι το «κοινωνικό κράτος» στα πλαίσια του καπιταλισμού έρχεται η στιγμή που προδίδει τον ίδιο τον ρόλο του. Αυτό συμβαίνει γιατί ένα αστικό κράτος, δηλαδή ένα κράτος που καθοδηγείται από τις ορέξεις των πολυεθνικών, δεν μπορεί ποτέ να είναι κοινωνικό, αλλά αντίθετα, οι όποιες παραχωρήσεις του γίνονται μόνο αν το επιτρέπουν τα κέρδη των καπιταλιστών (δηλαδή σε περίοδο ανάπτυξης) και πάντα, κάτω από την πίεση του εργατικού κινήματος.
Καταλήγοντας, η μόνη ρεαλιστική λύση που θα μπορούσε να σώσει το Εθνικό Σύστημα Υγείας και να εγγυηθεί την υγεία των ανθρώπων είναι η κοινωνικοποίηση των εταιριών προμήθειας και των ελληνικών παραρτημάτων των πολυεθνικών φαρμακευτικών εταιριών, κάτω από τον έλεγχο των εργαζομένων. Η κοινωνικοποίηση βέβαια ενός τόσο κερδοφόρου τομέα όπως είναι η Υγεία δεν πρόκειται να μας χαριστεί. Γι΄ αυτό είναι αναγκαίο να τεθεί σαν κεντρικό αίτημα στον αγώνα των εργαζόμενων στη δημόσια Υγεία, οι οποίοι δεν πρέπει να αποκοπούν από τους εργαζόμενους στις εταιρίες, αλλά να οργανώσουν από κοινού ένα μέτωπο πάλης, ζητώντας παράλληλα την αλληλεγγύη των υπόλοιπων εργαζόμενων που με τους φόρους τους αιμοδοτούν το υποβαθμισμένο ΕΣΥ.
Γεράσιμος Μακρής
