Απάνθρωπο τέλος στο «Βοήθεια στο σπίτι»

 

Ένα οριστικό τέλος στο κοινωνικό πρόγραμμα των Δήμων ‘’ Βοήθεια στο σπίτι’’ προτίθεται να βάλει η κυβέρνηση έως το τέλος του 2011, αφού, όπως φαίνεται , «δεν φτάνουν τα λεφτά». Το εν λόγω πρόγραμμα προσφέρει δωρεάν κατ’ οίκον βοήθεια σε 110.000 ανήμπορους και άπορους ηλικιωμένους, καθώς και σε άτομα με αναπηρίες και κινητικά προβλήματα σε όλη τη χώρα. Οι υπηρεσίες που παρέχει περιλαμβάνουν ιατρική φροντίδα, νοσηλευτική μέριμνα και φυσιοθεραπεία, συμβουλευτική και συναισθηματική στήριξη, μικροαγορές, πληρωμή λογαριασμών κλπ.

  

Τον τελευταίο χρόνο αυξήθηκαν κατά 10% οι αιτήσεις ανθρώπων που ζητούν να ενταχθούν στις υπηρεσίες του προγράμματος, βλέποντάς το σαν μια ‘’σανίδα σωτηρίας’’ μέσα στη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής κρίσης. Από την πλευρά του, το ελληνικό κράτος, που επι χρόνια επιδοτεί και φοροαπαλλάσει την Εκκλησία, τους μεγαλοκαπιταλιστές και τους τραπεζίτες (μόλις τα τελευταία δυο χρόνια 78 δις έχουν καταλήξει στις τσέπες των τραπεζιτών έμμεσα ή άμεσα), που δίνει τεράστια ποσά για αμυντικές δαπάνες και στρατιωτικούς εξοπλισμούς, ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε να προχωρήσει σε μια διαρκή και σταθερή χρηματοδότηση τέτοιου είδους κοινωνικών προγραμμάτων πρόνοιας.
  

Το πρόγραμμα ‘’Βοήθεια στο σπίτι’’, από το 1998 (οπότε και επεκτάθηκε σε 102 Δήμους και άρχισε ουσιαστικά η λειτουργία του) μέχρι και σήμερα, χρηματοδοτείται κυρίως από τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης (Ά ΚΠΣ, ΄Β ΚΠΣ, ΕΣΠΑ), και αν έχει ‘’επιβιώσει’’ μέχρι σήμερα, οφείλεται αποκλειστικά στην αυταπάρνηση και στην αυτοθυσία που δείχνουν καθημερινά οι  4700 εργαζόμενοι σε αυτό (γιατροί, νοσοκόμοι, κοινωνικοί λειτουργοί…),στην πλειοψηφία τους συμβασιούχοι. Στα τέλη Δεκέμβρη όμως, που η χρηματοδότηση σταματάει, το Πρόγραμμα απειλείται σοβαρά με κατάρρευση, οι εργαζόμενοι σε αυτό θα προστεθούν στο στρατό των ανέργων, και οι 110.000 άποροι και ανήμποροι ηλικιωμένοι, οι περισσότεροι από τους οποίους  ‘’οφείλουν’’ την ίδια τους τη ζωή στις υπηρεσίες αυτού του προγράμματος, θα μπουν σε τεράστιο κίνδυνο με πιθανά τραγικά αποτελέσματα.
  

Αυτό είναι το αποκρουστικό πρόσωπο του καπιταλισμού στην εποχή της παρακμής του. Αυτό το σύστημα, κάθε νέα μέρα που συνεχίζει να υπάρχει, αποδεικνύει τον παρασιτικό και ιστορικά ξεπερασμένο ρόλο του, καθώς και τα δεινά και τις καταστροφές που είναι ικανό να προκαλέσει. Προκειμένου να διατηρηθεί στη ζωή, συγκεντρώνει όλο τον πλούτο της κοινωνίας στα χέρια μιας χούφτας τραπεζιτών και βιομηχάνων, ενώ ταυτόχρονα καταδικάζει εκατομμύρια ανθρώπων, νέων και ηλικιωμένων, στην ανεργία, στην πείνα, στην εξαθλίωση, ακόμα και στον θάνατο με την συρρίκνωση του συστήματος υγείας και την περιστολή των διάφορων προγραμμάτων πρόνοιας όπως το παραπάνω.
  

Η Αριστερά και τα συνδικάτα πρέπει να πάρουν άμεσα πρωτοβουλίες. Αυτό που προέχει τώρα είναι η εξεύρεση πόρων για τη συνέχιση της λειτουργίας του Προγράμματος καθώς και για τη διεύρυνση των κοινωνικών και προνοιακών υπηρεσιών του κράτους. Λεφτά υπάρχουν, αλλά βρίσκονται στα χέρια των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των διεφθαρμένων διοικητών των ΔΕΚΟ, της Εκκλησίας και λοιπών παρασίτων. Πρέπει να παλέψουμε και να απαιτήσουμε τη βαριά φορολογία  της εκκλησιαστικής περιουσίας, των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, καθώς και τη δραστική περικοπή των αμυντικών και εξοπλιστικών δαπανών. Να μπει επιτέλους ένα τέλος στη φορολογική ασυλία (φοροαπαλλαγές και φοροδιαφυγή) όλων αυτών των καπιταλιστών που λυμαίνονται τον πλούτο της κοινωνίας.
  

Συνδεδεμένη με τα παραπάνω είναι και η πάλη για τη θεσμοθέτηση του εργατικού ελέγχου στις ΔΕΚΟ, στις ιδιωτικές επιχειρήσεις και στα ασφαλιστικά ταμεία, σαν το μόνο τρόπο για τον τερματισμό της διαφθοράς, της κακοδιαχείρησης, της σπατάλης, για την μεγαλύτερη δυνατή εξοικονόμηση πόρων και τη χρησιμοποίησή τους για την κάλυψη των πραγματικών κοινωνικών αναγκών.
  

Από την υλοποίηση των παραπάνω μέτρων θα μπορούσαν να βρεθούν άμεσα τεράστιοι πόροι που θα μπορούσαν να στηρίξουν ένα ενιαίο, δημόσιο και δωρεάν σύστημα υγείας και πρόνοιας που θα περιέθαλπτε όλους όσους έχουν ανάγκη και που θα περιελάμβανε στους κόλπους του κάθε λογής προνοιακά προγράμματα, όπως το  ‘’Βοήθεια στο σπίτι’’. Οι μόνοι που τρομάζουν με μέτρα όπως τα παραπάνω και που θα βάλουν κάθε δυνατό εμπόδιο στην υλοποίησή τους, είναι οι ίδιοι οι καπιταλιστές. Γι αυτό άλλωστε, ο αγώνας για μια κοινωνία που θα παρέχει πραγματική και ουσιαστική φροντίδα και πρόνοια σε όλα τα μέλη της, είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τον αγώνα για την ανατροπή της ίδιας της τάξης των καπιταλιστών από την εξουσία και για την εγκαθίδρυση μιας σοσιαλιστικής εθνικοποιημένης οικονομίας που θα διοικείται, θα λειτουργεί και θα σχεδιάζεται από τους ίδιους τους εργαζομένους. Μόνο μια τέτοιου είδους οικονομία μπορεί να  ‘’υποταχθεί’’ στις πραγματικές ανάγκες της ανθρωπότητας και να εξαφανίσει μια για πάντα την εκμετάλλευση, τη φτώχεια και τις ανισότητες.