Μέσα σε ένα τοπίο βαθειάς ύφεσης του ελληνικού καπιταλισμού, κατατέθηκε ο νέος κρατικός προϋπολογισμός για το 2011, από τους πιο ταξικούς και κοινωνικά άδικους των τελευταίων δεκαετιών, υποσχόμενος ένα εφιαλτικό μέλλον για εκατομμύρια εργαζόμενους. Όπως ήταν αναμενόμενο, μαζί με τις υπόλοιπες δημόσιες υπηρεσίες και λειτουργίες (Υγεία-Μεταφορές-ΔΕΚΟ), η κυβέρνηση βάζει στο στόχαστρο και την Παιδεία.
Η Παιδεία στο στόχαστρο
Με τον νέο προϋπολογισμό οι δαπάνες για την Παιδεία κυριολεκτικά συρρικνώνονται. Σε σχέση με τον περσινό είναι μειωμένος κατά 20% (6,283 εκατ. ευρώ έναντι 7,534), ενώ «κόβει» και 600 εκατομμύρια παραπάνω από αυτά που προβλέπονται από το Μνημόνιο.
Συγκεκριμένα, ο νέος προϋπολογισμός κατεβάζει τις δαπάνες του υπουργείου Παιδείας κάτω από το 3% του ΑΕΠ!! Αν αφαιραίσουμε και τα κονδύλια που δεν αφορούν τις τρεις βαθμίδες του τυπικού εκπαιδευτικού συστήματος, το ποσοστό του προϋπολογισμού για την παιδεία πέφτει στο 2,75%, το χαμηλότερο της 35ετίας.
Με βάση τα παραπάνω, αναμένονται πολύ λογικά, δραματικές μειώσεις μισθών και προσλήψεων, παιρετέρω περιστολή δαπανών στα σχολεία, μείωση χώρων, συγχωνεύσεις φορέων και υπηρεσιών που υπάγονται στο Υπ. Παιδείας. Αν προσθέσει κανείς και τα νομοσχέδια του υπουργείου για σχεδόν όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, εύκολα συμπεραίνει ότι η κατάσταση γίνεται ακόμα χειρότερη.
Η απάντηση της Αριστεράς
Σε αυτήν την ολομέτωπη επίθεση του κεφαλαίου στις κοινωνικές ανάγκες και κεκτημένα χρόνων, η Αριστερά οφείλει να ξεκαθαρίσει τα πράγματα. Δεν πρόκειται για τυχαίες «μεταρρυθμίσεις». Πρόκειται για μία συνήθη τακτική του καπιταλιστικού συστήματος όταν βρίσκεται σε κρίση. Περιορισμός των δαπανών, πιο σκληρή εκμετάλλευση των κοινωνιών και εξαθλίωση των παραγωγικών δυνάμεων. Προφανώς, από αυτό, δεν ξεφεύγει η Παιδεία, γεγονός που ούτως ή άλλως αντικατοπτρίζεται απο τον προϋπολογισμό και τα νέα νομοσχέδια.
Η νέα επίθεση στην Εκπαίδευση πρέπει να λάβει αποφασιστική και αγωνιστική απάντηση από όλους αυτούς που πλήττονται άμεσα, τους μαθητές, τους φοιτητές, τους καθηγητές, σε συντονισμό πάντα με τους υπόλοιπους εργαζόμενους.
Μια απάντηση που πρέπει να θέτει και σαν προοπτική το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, αφού τελικά μόνο σε μία απαλλαγμένη από τον καπιταλισμό κοινωνία μπορεί να υπάρξει μία Παιδεία πραγματικά δημόσια και δωρεάν.
Μάριος Καλομενόπουλος
