Οι 300 μετανάστες απεγνωσμένοι από αυτήν την κατάσταση πήραν την απόφαση να ξεκινήσουν μια σκληρή απεργία πείνας, θέτοντας σε κίνδυνο την ίδια τους τη ζωή προκειμένου να κερδίσουν την αξιοπρέπειά τους. Ξεκίνησαν έναν αξιοθαύμαστο δίκαιο αγώνα που πρέπει να βρει ενεργητική συμπαράσταση από όλο το οργανωμένο εργατικό κίνημα, το σύνολο της αριστεράς, του φοιτητικού κινήματος και της πανεπιστημιακής κοινότητας.
Το πρόβλημα των μεταναστών είναι ταξικό στη βάση του και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί από το εργατικό κίνημα και την Αριστερά. Η νίκη στον αγώνα αυτών των ανθρώπων, θα είναι νίκη για όλο το εργατικό κίνημα γιατί θα βάλει τις βάσεις για την αξιοπρεπή διαβίωση των μεταναστών, τη δυνατότητά τους να διεκδικήσουν ασφάλιση και νόμιμους μισθούς και να ξεφύγουν από τη σημερινή κατάσταση ομηρείας που τους καθιστά αντικείμενο άγριας και ανεμπόδιστης εκμετάλλευσης από κάθε εργοδοσία, προσπαθώντας να πιέσει και τα δικαιώματα και τους μισθούς των Ελλήνων εργατών προς τα κάτω. Εκτός από αυτό, η αλληλεγγύη σε κάθε καταπιεσμένο τμήμα της κοινωνίας είναι καθήκον για το εργατικό κίνημα και την Αριστερά, αν θέλουν να παίξουν τον πραγματικό απελευθερωτικό τους ρόλο.
Συνεπώς, τα συνδικάτα οφείλουν όχι μόνο να παλέψουν για τα δικαιώματα των μεταναστών, αλλά να ξεκινήσουν μια προσπάθεια να τους βγάλουν από το περιθώριο, εντάσσοντάς τους στις γραμμές τους, κάνοντας μια μαζική καμπάνια για την οργάνωσή τους στα συνδικάτα, είτε είναι νόμιμοι, είτε όχι. Ταυτόχρονα, οφείλουν να δείξουν την ταξική τους αλληλεγγύη, στην περίπτωση των προσφύγων και των μεταναστών που περνάνε «λαθραία» τα σύνορα, διεκδικώντας ανθρώπινους χώρους υποδοχής και περίθαλψης τους, και αναλαμβάνοντας τα ίδια τα συνδικάτα να τους δημιουργήσουν, αφού το κράτος δεν πρόκειται να το κάνει.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι ηγεσίες των συνδικάτων θα έπρεπε να έχουν επικοινωνήσει και φροντίσει για την υποδοχή, τη στέγαση και την περίθαλψη των αγωνιστών μεταναστών και την περιφρούρησή τους από το κράτος και τις παρακρατικές ομάδες. Αυτό που δεν έκαναν τα συνδικάτα έπραξαν ως όφειλαν, οι αντιρατσιστικές, μεταναστευτικές και πολιτικές οργανώσεις, που οργάνωσαν την αλληλεγγύη στους 300 μετανάστες, σε συνεργασία με τον φοιτητικό σύλλογο Νομικής Αθήνας που έδωσε χώρο για τη στέγαση αυτών των ανθρώπων, σε χώρο ασύλου. Αυτή η πράξη είναι υποδειγματική και είναι πρότυπο για το τι θα έπρεπε να κάνει μια στοιχειωδώς σκεπτόμενη ταξικά συνδικαλιστική ηγεσία.
Δυστυχώς όπως ήταν αναμενόμενο, ξέσπασε μια υστερία από τα ΜΜΕ ενάντια σε αυτή την απόφαση των φοιτητών. Από χθες, σε όλα τα κανάλια και τα ραδιόφωνα, έχουν βγει «στη γύρα» διάφοροι ακροδεξιοί σπέρνοντας το ρατσιστικό τους δηλητήριο. Δυστυχώς στο μαύρο αυτό μέτωπο, ενάντια στην υποδειγματική απόφαση των φοιτητών και των αλληλέγγυων οργανώσεων, προσχώρησε η κοσμητεία της Νομικής που αρνήθηκε να παραχωρήσει το χώρο και η πρυτανεία του ΕΚΠΑ που κάλεσε για την εκκένωση του.
Παράλληλα τα ΜΜΕ και κυβέρνηση, προετοιμάζουν το έδαφος για άρση του ασύλου. Στη συνέχεια προστέθηκαν και άλλοι πρόθυμοι καλοθελητές, όπως η απαράδεκτη ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ, που συντάχθηκε με ανακοίνωσή της με την κοσμητεία της ΝΟΠΕ και ενάντια στους φοιτητές. Στηρίζοντας αυτό τον εκβιασμό, οι επικεφαλείς της ΠΟΣΔΕΠ διαπράττουν μια τριπλή προδοσία, απέναντι στο ταξικό τους καθήκον, ως εκπρόσωποι εργαζόμενων, απέναντι στον ακαδημαϊκό ανθρωπιστικό τους ρόλο και τέλος απέναντι στους φοιτητές τους που υφίστανται αυτό τον ωμό εκβιασμό.
Το «κάδρο» ήρθε να συμπληρώσει και η «Δημοκρατική Αριστερά», έχοντας πάρει πλέον εργολαβικά το ρόλο του αριστερού δεκανικιού της κυβέρνησης. Δυστυχώς απαράδεκτη στάση κράτησε και η ηγεσία του ΚΚΕ, εκδίδοντας ανακοίνωση που στρεφόταν πρώτα ενάντια «σε αυτούς που οδήγησαν τους μετανάστες στο υπό ανακαίνιση κτίριο της Νομικής» και μετά με πολύ πιο ήπιες εκφράσεις ενάντια στην απόφαση της πρυτανείας και της κοσμητείας!
Απέναντι σε αυτό το αντιδραστικό ενιαίο μέτωπο κυβέρνησης-ηγεσίας ΠΟΣΔΕΠ-Πρυτανείας και ακροδεξιάς, που στόχο έχει να τσακίσει τον αγώνα των μεταναστών εν τη γενέσει του και πριν γίνει παράδειγμα και να κεντρίσει ξενοφοβικά αντανακλαστικά της κοινωνίας για να αποπροσανατολίσει την οργή από τους πραγματικά υπευθύνους για την κρίση και τα προβλήματα Ελλήνων και μεταναστών, πρέπει να στηθεί ένα κοινό μέτωπο Αριστεράς συνδικάτων, φοιτητών και των πραγματικά προοδευτικών πανεπιστημιακών για να στηρίξουν τον αγώνα αυτών των 300 μεταναστών και να τους προστατέψουν ηθικά και υλικά από τη λυσσασμένη αντίδραση του κράτους και των ΜΜΕ. Πρέπει να τους παρασχεθεί κάθε υλική βοήθεια, να γίνει καμπάνια ενημέρωσης της κοινωνίας για το δίκαιο των αιτημάτων τους, και να περιφρουρηθεί το άσυλο και ο αγώνας τους.
-Ελληνες και ξένοι εργάτες ενωμένοι!
Παραθέτουμε την ανακοίνωση των 300 απεργών πείνας:
Δεν έχουμε άλλο τρόπο για να ακουστεί η φωνή μας, για να μάθετε το δίκιο μας. Τριακόσιοι (300) από εμάς ξεκινάμε Πανελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 25 του Γενάρη.
Είμαστε μετανάστες και μετανάστριες από όλη την Ελλάδα. Ήρθαμε εδώ διωγμένοι από τη φτώχεια, την ανεργία, τους πολέμους, τις δικτατορίες. Οι πολυεθνικές της Δύσης και οι πολιτικοί υπηρέτες τους στις πατρίδες μας, δεν μας άφησαν άλλη επιλογή από το να ρισκάρουμε τις ζωές μας 10 φορές για να έρθουμε μέχρι την πόρτα της Ευρώπης. Η Δύση που καταληστεύει τον τόπο μας, με το απείρως καλύτερο βιοτικό επίπεδο από εκεί, είναι για μας η μοναδική ελπίδα να ζήσουμε σαν άνθρωποι. Ήρθαμε (με κανονική ή όχι είσοδο) στην Ελλάδα και δουλεύουμε για να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας. Βρισκόμαστε στην αναξιοπρέπεια και στο σκοτάδι της παρανομίας για να ωφελούνται οι εργοδότες και οι υπηρεσίες του κράτους από την άγρια εκμετάλλευση της εργασίας μας. Ζούμε από τον ιδρώτα μας και με το όνειρο κάποια στιγμή να αποκτήσουμε ίσα δικαιώματα με τους έλληνες συναδέλφους.
Το τελευταίο καιρό τα πράγματα έχουν γίνει πολύ δύσκολα για εμάς. Όσο κόβονται οι μισθοί και οι συντάξεις, όσο ακριβαίνουν τα πάντα, τόσο ο μετανάστης παρουσιάζεται ως φταίχτης, ως ο υπαίτιος για την εξαθλίωση και την άγρια εκμετάλλευση των ελλήνων εργαζομένων και μικροεπιχειρηματιών. Η προπαγάνδα φασιστικών και ρατσιστικών κομμάτων και οργανώσεων έχει πλέον γίνει η επίσημη γλώσσα του κράτους για το μεταναστευτικό. Η φρασεολογία τους αναπαράγεται πλέον αυτούσια από τα ΜΜΕ όταν μιλάνε για εμάς. Οι «προτάσεις» τους πλέον εξαγγέλλονται ως κυβερνητικές πολιτικές. Τείχος στον Έβρο, πλωτά στρατόπεδα και ευρωστρατός στο Αιγαίο, πογκρόμ και τάγματα εφόδου στις πόλεις, μαζικές απελάσεις. Πάνε να πείσουν τους έλληνες εργαζόμενους, πως συνιστούμε ξαφνικά απειλή για αυτούς, πως εμείς φταίμε για την πρωτοφανή επίθεση που δέχονται από τις ίδιες τους τις κυβερνήσεις.
Η απάντηση στο ψέμα και στη βαρβαρότητα πρέπει να δοθεί τώρα και θα την δώσουμε εμείς οι μετανάστες και μετανάστριες. Μπαίνουμε μπροστά με τη ζωή μας για να σταματήσουμε τώρα την αδικία σε βάρος μας. Ζητάμε την νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών, ζητάμε ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους έλληνες εργαζομένους και εργαζόμενες. Ζητάμε από τους έλληνες συναδέλφους μας εργαζομένους, από κάθε άνθρωπο που τώρα υποφέρει κι αυτός από την εκμετάλλευση του ιδρώτα του, να σταθεί δίπλα μας. Να στηρίξει τον αγώνα μας, για να μην αφήσει να επικρατήσει και στο δικό του τόπο το ψέμα και η αδικία, ο φασισμός και η απολυταρχία των πολιτικών και οικονομικών ελίτ. Αυτό δηλαδή που έχει επικρατήσει και στις δικές μας πατρίδες και μας ανάγκασε να ξενιτευτούμε για να μπορέσουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, εμείς και τα παιδιά μας.
Δεν έχουμε άλλο τρόπο για να ακουστεί η φωνή μας, για να μάθετε το δίκιο μας. Τριακόσιοι (300) από εμάς ξεκινάμε Πανελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 25 του Γενάρη. Βάζουμε την ζωή μας σε κίνδυνο, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν είναι ζωή αυτή για ένα αξιοπρεπή άνθρωπο. Προτιμούμε να πεθάνουμε εδώ, παρά τα παιδιά μας να ζήσουν αυτά που περάσαμε εμείς.
