Δαπάνες για την Εκκλησία: Οι μισθοί και οι συντάξεις των κληρικών και των ιεραρχών στοιχίζουν στο κράτος περίπου 300 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, ποσό που αν δίνονταν στους ανέργους θα σήμανε με πρόχειρους υπολογισμούς, μια άμεση αύξηση από 50 – 80% στα επιδόματα ανεργίας του ΟΑΕΔ. Μόνο η κρατική επιχορήγηση στις Αγιορείτικες Μονές θα φθάσει φέτος τα 2,7 εκατ. ευρώ, ποσό που ισοδυναμεί με το κόστος κατασκευής 3 σύγχρονων παιδικών σταθμών. Τέλος, με το νόμο του 2004 με τον οποίο η κυβέρνηση της Ν.Δ απάλλαξε εντελώς από τη φορολογία την Εκκλησία, κάθε χρόνο χάνονται από τα κρατικά ταμεία 9 δισ. ευρώ, ποσό που ισοδυναμεί με τα χρήματα που δόθηκαν φέτος για το Ταμείο Καταπολέμησης της φτώχειας, πολλαπλασιασμένα κατά 26 φορές!
Υπέρογκοι μισθοί και προνόμια κρατικών αξιωματούχων: Σε μια εποχή που χιλιάδες εργαζόμενοι απολύονται ή υποχρεώνονται να ζουν με 600 και 700 ευρώ το μήνα, λίγα μόνο παραδείγματα είναι αρκετά για να αναδείξουν την τρομακτική κρατική σπατάλη για την εξασφάλιση της προκλητικής καλοζωίας των ανώτερων κρατικών αξιωματούχων. Σύμφωνα με στοιχεία που κατέθεσε στη Βουλή ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μιχάλης Καχριμάκης (www.karximakis.gr δημοσίευμα 6/2/2009) οι ετήσιες αποδοχές του Διοικητή της «Εθνικής Τράπεζας» υπερβαίνουν τις 600.000 ευρώ το χρόνο. Στην «Εθνική Ασφαλιστική», 5 μόνο στελέχη της Διοίκησης εισπράττουν κάθε χρόνο συνολικά 1.800.000 ευρώ, όσα δηλαδή χρειάζεται να διατεθούν για να συνεχίσουν να λειτουργούν τα 40 καταστήματα που η εταιρεία θέλει να κλείσει, αφήνοντας εκατοντάδες εργαζόμενους στο δρόμο! Από την ίδια την επίσημη ιστοσελίδα της ΔΕΗ Α.Ε (www.dei.gr) μαθαίνουμε επίσης, ότι οι ετήσιες αποδοχές του σημερινού προέδρου της εταιρείας ανέρχονται σε 300.000 ευρώ (χωρίς τα bonus…), ποσό που ισοδυναμεί με τις ετήσιες αποδοχές 155 εναεριτών της ΔΕΗ, οι οποίοι δουλεύουν καθημερινά ριψοκινδυνεύοντας τη ζωή τους. Τέλος, μόνο τα 260 υπουργικά οχήματα στοιχίζουν στο κράτος 1.000.000 ευρώ το χρόνο (Πηγή: «Ελεύθερος Τύπος» 2/12/2007), ποσό που επαρκεί για την αγορά 16 λεωφορείων που θα μπορούσαν να εξυπηρετούν καθημερινά χιλιάδες ανθρώπους.
Σκάνδαλα και καταχρήσεις κρατικών στελεχών: Η ολοκληρωτική αδιαφάνεια του αστικού κρατικού μηχανισμού και η ασυδοσία των στελεχών του, έχουν σαν αποτέλεσμα την κατασπατάληση ενός ανυπολόγιστα μεγάλου ποσού από τα έσοδα του κράτους σε πολυποίκιλες καταχρήσεις και σκάνδαλα. Η «Καθημερινή της Κυριακής» σε σχετικό της άρθρο στις 19/4 υπολόγισε σε 1,45 δις ευρώ το κόστος του σκανδάλου της «Siemens», σε 325 εκατομμύρια ευρώ το αντίστοιχο του σκανδάλου των δομημένων ομολόγων και σε 900 εκατομμύρια ευρώ εκείνο του σκανδάλου της Μονής Βατοπεδίου. Συνολικά δηλαδή, μόνο σε 3 από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα των τελευταίων χρόνων, χάθηκαν για το κράτος 2 δις 675 εκατομμύρια ευρώ, δηλαδή ένα ποσό ίσο με την αξία της κατασκευής 675 σχολείων, 4 υπερσύγχρονων μεγάλων νοσοκομείων και 500 βρεφονηπιακών σταθμών.
Όλες αυτές οι κολοσσιαίες σπατάλες δεν μπορούν να εξαλειφθούν μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού και του αστικού κράτους. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο στο καθεστώς που θα στηρίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και διανομής και στις αρχές της εργατικής δημοκρατίας. Ένα τέτοιο καθεστώς θα εγκαθιδρύσει διαδικασίες ανακύκλωσης των εργαζόμενων πολιτών στις θέσεις δημόσιας ευθύνης, ελέγχου, απογραφής και σχεδιασμού, που θα εξαλείψουν τα σκάνδαλα και την κακοδιαχείριση και θα κάνουν σύντομα περιττή την σημερινή μόνιμη και δαπανηρή γραφειοκρατική κάστα των προνομιούχων στελεχών του κράτους. Αμείβοντας κάθε στέλεχος του κρατικού μηχανισμού με τον μισθό ενός ειδικευμένου εργάτη, το καθεστώς της εργατικής δημοκρατίας θα μετατρέψει οριστικά σε παρελθόν τις σπατάλες για τις υπέρογκες αμοιβές και τα προνόμια των «μεγαλόσχημων» του σημερινού κράτους.
Το εργατικό κράτος, σαν εκφραστής των συμφερόντων και των κατακτήσεων της εργαζόμενης πλειοψηφίας, δεν θα έχει ανάγκη από ένα μεγάλο δίκτυο προνομιούχων ένοπλων και βαθμοφόρων κάθε είδους, από κτίρια, υποδομές και εξαρτήματα για την καταπίεση εκατομμυρίων ανθρώπων. Θα είναι ένα κράτος που θα γίνεται όλο και πιο φθηνό, καθώς θα απονεκρώνεται κάθε καταπιεστική του λειτουργία, στο βαθμό που οι μειοψηφίες των εκμεταλλευτών θα παραιτούνται από τα όνειρα παλινόρθωσης της απάνθρωπης εξουσίας τους. Ο σοσιαλιστικός σχεδιασμός της οικονομίας θα εξαλείψει τα εισοδήματα και τα κέρδη όλων των παρασιτικών στρωμάτων που σήμερα τρέφονται από τις κρατικές δαπάνες και τα κρατικά χρέη. Η εργαζόμενη πλειοψηφία θα χρησιμοποιεί σχεδιασμένα την εργατική δύναμη, τον υλικό και τεχνολογικό πλούτο της κοινωνίας, δημιουργώντας στη θέση των σημερινών πνιγηρών ελλειμμάτων, μεγάλα πλεονάσματα που θα χρησιμοποιούνται για την διαρκή βελτίωση της ποιότητας ζωής των ανθρώπων.
Η θεμελιώδης προγραμματική διεκδίκηση της Αριστεράς και του εργατικού κινήματος πρέπει να είναι η επιδίωξη της οικοδόμησης ενός κράτους που θα λειτουργεί σύμφωνα με τις αρχές τις εργατικής δημοκρατίας και θα αντικαταστήσει τον σημερινό αυταρχικό και σπάταλο αστικό κρατικό μηχανισμό. Στην πραγματικότητα ένα τέτοιο κράτος, δεν θα αποτελεί κράτος με την καθ’ αυτό έννοια του όρου, αλλά όπως εξηγούσε ο Λένιν ένα «ημι-κράτος», που θα απονεκρώνεται, καθώς μέσα από τη διεθνή οικοδόμηση του σοσιαλισμού τα όρια ανάμεσα στις τάξεις θα «σβήνουν».
Γέφυρα για την κατάκτηση ενός τέτοιου κράτους πρέπει να είναι οι ακόλουθες διεκδικήσεις σήμερα γύρω από το πρόβλημα του δημόσιου χρέους και των ελλειμμάτων :
– Επανεξέταση και έλεγχος όλων των μεγάλων συμβάσεων και δανείων που έχει συνάψει το κράτος με τράπεζες, επιχειρήσεις και ιδιώτες, από μια ευρεία εκλεγμένη επιτροπή λαϊκού έλεγχου, με εκπροσώπους από τις μαζικές οργανώσεις και τις ενώσεις των εργαζόμενων πολιτών, τα πορίσματα της οποίας να είναι δεσμευτικά.
– Εργατικός έλεγχος από εκλεγμένες επιτροπές σε όλες τις επιχειρήσεις, τους δημόσιους οργανισμούς και τις υπηρεσίες για την αποκάλυψη και αποτροπή σκανδάλων, καταχρήσεων, φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής.
– Βαριά φορολογία στο κεφάλαιο και την μεγάλη περιουσία, κατάργηση των έμμεσων φόρων.
– Πλήρης χωρισμός Εκκλησίας – Κράτους, κοινωνικοποίηση της Εκκλησιαστικής και Μοναστηριακής περιουσίας, βαριά φορολόγηση στα εκκλησιαστικά έσοδα και τις δωρεές.
– Αμοιβή όλων των στελεχών και των αξιωματούχων του κρατικού μηχανισμού με τον μισθό ενός ειδικευμένου εργάτη, κατάργηση κάθε προνομίου, τακτική εκλογή και δυνατότητα ανάκλησης των διοικητικών στελεχών σε όλο το φάσμα του κρατικού μηχανισμού
– Δραστική περικοπή των δαπανών για εξοπλισμούς, έλεγχος και σχεδιασμός των εξοπλιστικών προγραμμάτων από τις μαζικές εργατικές και κοινωνικές οργανώσεις.
– Δραστική περικοπή των δαπανών για τα σώματα ασφαλείας, πέρασμα της ευθύνης για την τήρηση της δημόσιας τάξης στις μαζικές οργανώσεις των εργαζόμενων πολιτών.
– Εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, του εξαγωγικού εμπορίου και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, κάτω από εργατικό έλεγχο και διαχείριση για να βρεθούν τα αναγκαία έσοδα για προγράμματα λαϊκής στέγης, για την αναβάθμιση της Παιδείας, της Υγείας, του Πολιτισμού και γενικά την γενική βελτίωση της ποιότητας ζωής των εργαζόμενων πολιτών.
