Ένας στο χώμα – μυριάδες σε αγώνα διαρκείας!

Η σημερινή δεύτερη ημέρα της μεγαλειώδους 48ωρης γενικής απεργίας, σημαδεύτηκε από την ύπαρξη του πρώτου νεκρού, του 53χρονου αγωνιστή οικοδόμου Δημήτρη Κοτζαρίδη, που έχασε τη ζωή του σαν αποτέλεσμα της ρίψης ασφυξιογόνων από την καθιερωμένη πια αστυνομική επιχείρηση χημικού πολέμου ενάντια στους διαδηλωτές, στο φόντο της εφαρμογής ενός ύπουλου σχεδίου κρατικής καταστολής της απεργιακής συγκέντρωσης με τη συνεργασία χούλιγκανς και προβοκατόρων.

Το σχέδιο αυτό εφαρμόστηκε με σκοπό να επισκιαστεί το γεγονός της ακόμα μεγαλύτερης συγκριτικά με χτες συμμετοχής που σημειώθηκε σήμερα στην γενική απεργία και να διαλυθεί η συγκέντρωση στο Σύνταγμα, που για δεύτερη συνεχόμενη μέρα συσπείρωσε εκατοντάδες χιλιάδες μαχητικούς απεργούς και για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό ένωσε στην δράση ολόκληρο το εργατικό κίνημα.

Στο επίκεντρο του σχεδίου καταστολής τέθηκε καθόλου τυχαία το ΠΑΜΕ. Για όποιον συμμετείχε στη σημερινή συγκέντρωση ήταν προφανές ότι η οργανωμένη και περιφρουρημένη παρουσία του ΠΑΜΕ γύρω από τη Βουλή – ασφαλώς σε συνδυασμό με τη μαζική, οργανωμένη παρουσία δεκάδων συνδικάτων – ήταν καθοριστικός παράγοντας για την πολύωρη αναβολή της εμφάνισης του συνηθισμένου πετροπόλεμου με τα ΜΑΤ που κάθε φορά επιτρέπει στην αστυνομία να διαλύει τις συγκεντρώσεις μέσα σε νέφη χημικών.

Για τους εγκεφάλους της κρατικής καταστολής, ο παράγοντας αυτός έπρεπε να «φύγει από τη μέση», ώστε το Σύνταγμα να «εκκαθαριστεί» το συντομότερο δυνατό από τους οργισμένους διαδηλωτές. Έτσι η αστυνομία εφάρμοσε ένα ύπουλο σχέδιο ενθάρρυνσης και εκμετάλλευσης της επίθεσης ενός ολόκληρου μπλοκ προβοκατόρων και χούλιγκανς στις δυνάμεις του ΠΑΜΕ.

Οι οργανωμένες δυνάμεις του ΠΑΜΕ αντιμετώπισαν με αυταπάρνηση βγαλμένη από τις καλύτερες παραδόσεις του εργατικού κινήματος τους προβοκάτορες και τους χούλιγκανς. Έδειξαν το πώς το εργατικό κίνημα πρέπει να απαντάει οργανωμένα στην άθλια και αντιδραστική δράση των προβοκατόρικων στοιχείων και τη βία των δυνάμεων καταστολής. Φανέρωσαν τη ζωτική αναγκαιότητα, αλλά και τις δυνατότητες που υπάρχουν για τη συγκρότηση μιας οργανωμένης εργατικής πολιτοφυλακής, με την κοινή αλληλέγγυα συμβολή και συμμετοχή όλων των δυνάμεων του εργατικού κινήματος.

Προβληματισμό δυστυχώς δημιουργεί η παθητική στάση της ηγεσίας του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς και ιδιαίτερα της ηγεσίας του ΚΚΕ έναντι της τραγικής κατάληξης των σημερινών γεγονότων. Η αντίδρασή της ως τώρα στη δολοφονία του αγωνιστή του ΠΑΜΕ, είναι τουλάχιστον χλιαρή, με αποτέλεσμα να έχει αποσπάσει κολακευτικά σχόλια  για την «πολιτική της υπευθυνότητα» από κυβερνητικούς και άλλους εκφραστές της άρχουσας τάξης, όπως ο Α. Γεωργιάδης.

Η κατάσταση, σε αντίθεση με την παρούσα παθητική στάση των αριστερών και εργατικών ηγεσιών, είναι ιδιαίτερα κρίσιμη. Το εργατικό κίνημα σήμερα θρηνεί τον πρώτο νεκρό στη μάχη του ενάντια στην κυβέρνηση και την τρόικα. Ο  μόνος τρόπος για να τιμήσουμε τη μνήμη του είναι η συνέχιση και η κλιμάκωση του απεργιακού αγώνα στο βωμό του οποίου ο ίδιος θυσιάστηκε.

Η δολοφονική καταστολή με τον νεκρό αγωνιστή, αλλά και τους δεκάδες ακόμα τραυματίες διαδηλωτές, αποτελεί ένα ακόμα σύμπτωμα του πολιτικού αδιέξοδο και της απώλειας ψυχραιμίας από την πλευρά της κυβέρνησης και της άρχουσας τάξης, μπροστά στην μεγαλειώδη απεργιακή επίδειξη δύναμης του εργατικού κινήματος. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι παρά την σχετικά αναμενόμενη ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, τους έχουμε «στριμώξει»! Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να κλιμακώσουμε αποφασιστικά την πάλη για να τους αποτελειώσουμε!

Η απόπειρα μαζικής πτώχευσης της εργατικής τάξης και καταδίκης ενός μεγάλου της τμήματος στη εξαθλίωση της μόνιμης μαζικής ανεργίας  για να μη θιγούν τα υπερκέρδη των διεθνών τοκογλύφων – δανειστών του κράτους και να θωρακιστεί η κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου από την βαθειά καπιταλιστική κρίση, θα συνεχιστεί όπως γλαφυρά δείχνει η έκθεση της τρόικας που δημοσιεύθηκε σήμερα και ζητάει και νέα μέτρα λιτότητας ύψους 8 δις ευρώ. Την ίδια στιγμή, εντείνονται όλο και πιο πολύ οι διενέξεις μεταξύ των ισχυρών της Ευρωζώνης για το ποιος θα πληρώσει το μεγαλύτερο κόστος για την ελεγχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας, αλλά και όλων των άλλων υπερχρεωμένων χωρών που αναπόφευκτα θα ακολουθήσουν, θέτοντας στο προσκήνιο την προοπτική ακόμα και μιας ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας και μια εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ.

Αυτή η προοπτική, στο έδαφος της εντεινόμενης βαθειάς ύφεσης στη χώρα και της πορείας προς μια νέα βαθειά ύφεση σε διεθνές επίπεδο, υπογραμμίζει την αναγκαιότητα το εργατικό κίνημα να συνεχίσει πιο αποφασιστικά τον αγώνα. Η 48ωρη γενική απεργία που έκλεισε μόλις σήμερα πρέπει να γίνει το πρώτο βήμα για την προετοιμασία μιας γενικής πολιτικής απεργίας διαρκείας, προετοιμασμένης από τα συνδικάτα και τις απεργιακές επιτροπές σε κάθε χώρο δουλειάς, με στόχο το διώξιμο της κυβέρνησης και της τρόικας και την εκλογή μιας κυβέρνησης που θα πραγματοποιήσει τα αιτήματα του εργατικού κινήματος, διαγράφοντας το ληστρικό χρέος και εγκαθιδρύοντας μια κοινωνικοποιημένη, δημοκρατικά σχεδιασμένη οικονομία.

 

Πάνω στη βάση ενός τέτοιου προγράμματος αγώνα και της επιδίωξης αυτού του πολιτικού στόχου, το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι μαζικές δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ συμμετέχουν στον αγώνα και αντιπαλεύουν την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και την κυβέρνηση, πρέπει να συγκροτήσουν ένα ενιαίο μέτωπο.