Η σημερινή πρώτη μέρα της 48ωρης γενικής απεργίας ήταν συγκλονιστική. Πλάι στους εργαζόμενους του Δημοσίου τομέα και των ΔΕΚΟ που συμμετείχαν καθολικά στην απεργία, εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι από τον ιδιωτικό τομέα απέργησαν για πρώτη φορά, ενώ μαζί με τα εκατομμύρια των απεργών συμπαρατάχθηκαν δεκάδες χιλιάδες μικροεπιχειρηματίες και μαγαζάτορες που κατέβασαν ρολά στις επιχειρήσεις τους.
Περίπου 500.000 διαδηλωτές πλημμύρισαν στους δρόμους της Αθήνας στις μαζικότερες απεργιακές συγκεντρώσεις της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Δεκάδες χιλιάδες επίσης συμμετείχαν σε πρωτοφανείς σε μαζικότητα και παλμό απεργιακές συγκεντρώσεις στην επαρχία, με 50.000 στην Θεσσαλονίκη, πάνω από 20.000 στην Πάτρα και το Ηράκλειο της Κρήτης και σε αρκετές άλλες πόλεις που δεν είχαν δει ποτέ τους μαζική εργατική συγκέντρωση.
Αυτή η μεγαλειώδης απεργία σηματοδοτεί την επιτάχυνση της πορείας της ελληνικής κοινωνίας προς μια επαναστατική κατάσταση. Η εργατική τάξη έχοντας παραλύσει το κράτος και την οικονομία στον υπέρτατο βαθμό, συνειδητοποιεί την τρομερή δύναμη της και δείχνει αποφασισμένη για θυσίες και αγώνα μέχρι το τέλος. Πλάι στην εργατική τάξη συμπαρατάσσονται πλέον ανοιχτά οι μικροαστοί, που συνειδητοποιούν ότι μόνο η δική της πρωτοπόρα δράση μπορεί να δώσει την απαραίτητη δύναμη και μαζικότητα στον αγώνα. Στην αντίπερα όχθη, η άρχουσα τάξη, ανεξάρτητα από την τελική έκβαση της ψήφισης του πολυνομοσχεδίου, είναι σε πολιτικό αδιέξοδο και σύγχυση. Αυτό φανερώθηκε ξεκάθαρα στο ναυάγιο των σημερινών συνομιλιών Παπανδρέου και Σαμαρά, όπου σαν αποτέλεσμα της πίεσης και του πανικού από την μαζική εργατική θύελλα, αντί για πνεύμα «σύμπνοιας», είδαμε να κυριαρχεί η αμηχανία και η αλληλο-μετάθεση ευθυνών.
Το μόνο που λείπει για να μετατραπεί το σαρωτικό απεργιακό κίνημα σε ένα νικηφόρο επαναστατικό κίνημα είναι μια αποφασιστική επαναστατική ηγεσία. Δυστυχώς όμως, οι ηγεσίες των συνδικάτων και των κομμάτων της Αριστεράς βαδίζουν ασθμαίνοντας πίσω από το κίνημα, βρίσκονται σε σύγχυση και δείχνουν κατώτερες των περιστάσεων. Αρνούνται να υποστηρίξουν και να οργανώσουν την κλιμάκωση του αγώνα με μια γενική πολιτική απεργία διαρκείας, ακόμα και τώρα μετά από μια γενική απεργία – σεισμό, που αλλάζει τα δεδομένα και φανερώνει μαζική διάθεση για αγώνα διαρκείας κι ενώ οι εργάτες στον ένα χώρο μετά τον άλλο, έχουν ήδη πολιτικοποιήσει τις απεργίες.
Οι σύντροφοι του ΣΥΝ και της Νεολαίας ΣΥΝ που συσπειρωνόμαστε γύρω από το περιοδικό «Μαρξιστική Φωνή» και την εφημερίδα «Επανάσταση», πιστεύουμε ότι το φυσικό και αναγκαίο επόμενο βήμα της μεγαλειώδους 48ωρης γενικής απεργίας πρέπει να είναι η κλιμάκωση με μια γενική πολιτική απεργία διαρκείας, οργανωμένη από τα συνδικάτα και εκλεγμένες απεργιακές επιτροπές σε κάθε χώρο δουλειάς και με τη δημιουργία απεργιακών φρουρών και πολιτοφυλακών, απεργιακών ταμείων, συσσιτίων και την εκλογή μιας Κεντρικής Πανελλαδικής Απεργιακής Επιτροπής με τη συμμετοχή εκπροσώπων από τα συνδικάτα και τις ομοσπονδίες, αλλά και αγωνιστών από τις απεργιακές επιτροπές χώρων που δεν έχουν συνδικαλιστική εκπροσώπηση.
Ο στόχος πρέπει να είναι το γρηγορότερο δυνατό διώξιμο της κυβέρνησης και της τρόικας και η εκλογή μιας κυβέρνησης που θα πραγματοποιήσει τα αιτήματα του εργατικού κινήματος, διαγράφοντας το ληστρικό χρέος και εγκαθιδρύοντας μια κοινωνικοποιημένη, δημοκρατικά σχεδιασμένη οικονομία, ξεθεμελιώνοντας δηλαδή τον σάπιο καπιταλισμό και ξεκινώντας τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, σαν ένα βήμα για την νίκη του σοσιαλισμού στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο.
Πάνω στη βάση αυτού του προγράμματος κλιμάκωσης της δράσης του εργατικού κινήματος και αυτού του πολιτικού στόχου, εδώ και τώρα το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι μαζικές δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ συμμετέχουν στον αγώνα και αντιπαλεύουν την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και την κυβέρνηση, πρέπει να συγκροτήσουν ένα ενιαίο μέτωπο.
Όλοι στον αγώνα μέχρι τη νίκη!
Γενική Πολιτική απεργία διαρκείας – Κυβέρνηση της Αριστεράς με σοσιαλιστικό Πρόγραμμα!
