Προσυνεδριακός ΣΥΝ: Ένα (άλλο) κόμμα είναι εφικτό

Δεν θα ανακαλύπταμε την Αμερική αν διαπιστώναμε ότι, ανάμεσα στο πέμπτο και το έκτο συνέδριο του Συνασπισμού, έχει μεσολαβήσει μια ….κοσμογονία: δημοσκοπική έκρηξη του ΣΥΡΙΖΑ, εξέγερση, πολύμηνη κρίση της ριζοσπαστικής Αριστεράς, αδιαφιλονίκητη κυριαρχία του ΠΑΣΟΚ συμβατή με την άνοδο της ακροδεξιάς, ραγδαία εκδήλωση της οικονομικής κρίσης και προσφυγή στο ΔΝΤ, σημάδια εξάντλησης του «συμβολαίου» του ΠΑΣΟΚ με την κοινωνία. Όταν τα πάντα αλλάζουν –τίποτα το πρωτότυπο κι εδώ- ένα κόμμα της Αριστεράς δε νοείται να παραμένει το ίδιο, ιδίως όταν οι αλλαγές αφορούν, όχι τα τελευταία δύο χρόνια, αλλά τη «σύντομη» εικοσαετία από την (αυτοτελή) συγκρότησή του.
Ξεκινάμε με τα αυτονόητα για έναν τουλάχιστον λόγο: διότι εξηγούν, γιατί ειδικά αυτό το συνέδριο του Συνασπισμού, δεν θα είναι μια διαδικασία που απλώς θα εκλέξει τη νέα ηγεσία του, άρα δεν αφορά μόνο τον Συνασπισμό και έτσι δεν αποτελεί «εσωστρεφή» διαδικασία.

Η τελευταία πυκνή διετία μας παρείχε άφθονα συμπεράσματα και το συνέδριο καλείται, ως το κατεξοχήν αρμόδιο, να τα κάνει πολιτική. Αν τα συνοψίζαμε, θα λέγαμε ότι το κόμμα μας, όπως φτιάχτηκε (με το υλικό της ήττας του ’89-’91) και παρά τις όποιες αρετές του, δεν μπορεί να παρέμβει αποτελεσματικά και να οργανώσει αυτό που σήμερα είναι η εργασία, αδυνατεί να εξισορροπήσει την πίεση που ασκούν στην Αριστερά τα ιδιωτικά ΜΜΕ από καταβολής τους, δεν έχει βρει την ισορροπία ανάμεσα στην άσκηση πίεσης προς το ΠΑΣΟΚ και την εθελούσια αφομοίωση από αυτό (μολονότι τελευταία τα πηγαίνει σαφώς καλύτερα) και εξακολουθεί να χρωστά στα μέλη του ένα σχέδιο μαζικής εμπλοκής τους στη ζωή του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ, που θα παίρνει επιτέλους υπ’όψη ότι α) τα κόμματα δεν είναι πια αυτό που ήταν και β) ότι ειδικά το δικό μας κόμμα θα συνεχίσει να δίνει μάχες χαρακωμάτων (εντός) και επιβίωσης (εκτός), αν κρατήσει τα χαρακτηριστικά ενός ομόσπονδου εκλογικού μηχανισμού, καθετοποιημένου, με τάσεις χωρίς ιδεολογική συνοχή και μέλη αδιάφορα (για) και αποκλεισμένα από οτιδήποτε πέραν των άμεσων οργανωτικών καθηκόντων στα του οίκου τους.

Μήπως είναι πολλά όλα αυτά για ένα συνέδριο του Συνασπισμού; Μήπως σημαίνουν τελικά ένα άλλο κόμμα και έναν άλλο ΣΥΡΙΖΑ; Στο πρόσφατο συνέδριο της Νεολαίας Συνασπισμού θέσαμε ήδη το ερώτημα, συμβάλλοντας, εκ των πραγμάτων, στην απάντηση.