Ταυτότητα

Θεμελιώδεις Ιδέες

Συχνές Ερωτήσεις

Επικοινωνία

ΑρχικήΕπικαιρότηταΔιεθνήΈνας χρόνος από το αντιδραστικό "Euromaidan": συνέντευξη με στέλεχος του "Μποροτμπά"

Αγωνίσου μαζί μας!

Η Επαναστατική Κομμουνιστική Οργάνωση, το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Μαρξιστικής Τάσης (IMT), χρειάζεται τη δική σου ενεργή στήριξη στον αγώνα της υπεράσπισης και διάδοσης των επαναστατικών σοσιαλιστικών ιδεών.

Ενίσχυσε οικονομικά τον αγώνα μας!

Ένας χρόνος από το αντιδραστικό “Euromaidan”: συνέντευξη με στέλεχος του “Μποροτμπά”

Δημοσιεύουμε εδώ μια συνέντευξη με εκπρόσωπο της ουκρανικής αριστερής οργάνωσης «Μποροτμπά», που αναλύει την κατάσταση στην Ουκρανία σήμερα, ένα χρόνο μετά το κίνημα Μαϊντάν και την πτώση του Βίκτορ Γιανουκόβιτς.

Ουκρανία: ένας χρόνος μετά την «επανάσταση» της Μαϊντάν

Έχει περάσει ένας χρόνος απ’ την ανατροπή του Βίκτορ Γιανουκόβιτς. Το κίνημα Ευρωμαϊντάν ισχυρίστηκε ότι στόχευε στην καταπολέμηση της διαφθοράς και της ολιγαρχίας και στην υπεράσπιση της «δημοκρατίας» και των δυτικών αξιών. Ποιος είναι ο απολογισμός ένα χρόνο αργότερα;

Στον απόηχο του κινήματος Ευρωμαϊντάν, ακόμη και οι ίδιοι οι υποστηρικτές και συμμετέχοντες σε αυτό, αναγνωρίζουν πλέον την αποτυχία του στην καταπολέμηση της διαφθοράς και της ολιγαρχίας. Ο Σεργκέι Καπλιν, ένας βουλευτής του κόμματος “UDAR» (Ουκρανική Δημοκρατική Συμμαχία για τη Μεταρρύθμιση), δήλωσε ότι η διαφθορά στην Ουκρανία έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Ο Καπλίν κατηγορεί γ αυτό τους συναδέλφους του από το ίδιο του το κόμμα. Πράγματι, τα τελευταία σκάνδαλα διαφθοράς εξέπληξαν ακόμα και το ουκρανικό κοινό, το οποίο έχει εδώ και πολλά χρόνια συνηθίσει σε σκάνδαλα. Όσο για τους ολιγάρχες, για να καταλάβει κανείς ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει αρκεί να δει τον πρόεδρο-ολιγάρχη Πέτρο Ποροσένκο. Όχι μόνο συνέχισε την επιχειρηματική του δραστηριότητα στην Ουκρανία, αλλά οι επιχειρήσεις του συνέχισαν να λειτουργούν επιτυχημένα και στη Ρωσία. Σε σχέση με την καταπολέμησης της ολιγαρχίας, θα πρέπει επίσης να θυμόμαστε ότι μια απ’ τις αιτίες για την τεταμένη κατάσταση στη Νοτιοανατολική Ουκρανία ήταν ο διορισμός των ολιγαρχών ως κυβερνήτες σε αυτές τις περιοχές, μετά τη νίκη του κινήματος Ευρωμαϊντάν. Αντίθετα, η κατάσταση με τη διαφθορά και τους ολιγάρχες στις Λαϊκές Δημοκρατίες έχει πραγματικά αλλάξει. Φυσικά, δεν μπορούμε να μιλάμε για «νίκη» κατά της διαφθοράς, αλλά κάποιες παλιές ολιγαρχικές οικογένειες έχουν τουλάχιστον απομακρυνθεί από την κυβέρνηση. Τα δημοκρατικά δικαιώματα στην Ουκρανία μειώθηκαν στο ελάχιστο, το περασμένο έτος. Οι διαδηλώσεις της αντιπολίτευσης είναι σχεδόν ανέφικτες, δεδομένου ότι συχνά απαγορεύονται και καταστέλλονται βίαια. Υπάρχει επίσης αυστηρή λογοκρισία στα μέσα ενημέρωσης. Τα περισσότερα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης (όχι μόνο της αντιπολίτευσης), που έχουν αποκλίνει από την επίσημη γραμμή, υποχρεώθηκαν να σταματήσουν τη λειτουργία τους. Κάποια μέσα έχουν επίσης δεχτεί ένοπλες επιθέσεις στα γραφεία τους και τις συντακτικές τους επιτροπές, ως αποτέλεσμα της πολιτικής τους διαφοροποίησης.

Η δολοφονία δεκάδων ανθρώπων από ελεύθερους σκοπευτές στις 20 Φεβρουαρίου του 2014 έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην τελική εκδίωξη των Γιανουκόβιτς. Υπήρχε τότε ήδη συμφωνία για την απομάκρυνση του από την εξουσία; Ένα χρόνο αργότερα, ξέρουμε ποιος πραγματοποίησε τις δολοφονίες, και υπό ποίου τις διαταγές; Πώς χειρίστηκε την έρευνα η κυβέρνηση;

Ο Γιανουκόβιτς εγκατέλειψε την Ουκρανία στις 22 Φεβρουαρίου του 2014. Στην τελευταία του συνέντευξη, είπε ότι πριν φύγει, οι εκπρόσωποι της ΕΕ του εγγυήθηκαν μια ειρηνική διευθέτηση της κατάστασης και την επιστροφή στη συνταγματική διαδικασία. Τώρα, κανείς δεν το θυμάται αυτό. Ένα χρόνο μετά το κίνημα Ευρωμαϊντάν, οι ουκρανικές αρχές δεν έχουν ακόμη ανακοινώσει κανένα επίσημο πόρισμα της έρευνας, παρόλο που πολλοί Ουκρανοί πιστεύουν ότι οι αρχές θα ήθελαν να ξεκαθαρίσουν γρήγορα την αλήθεια για τους θανάτους αυτούς. Παρά τις προσδοκίες, πολλά ίχνη από βομβαρδισμούς και μάχες στο Μαϊντάν έχουν καταστραφεί με τη συγκατάθεση της κυβέρνησης. Έχουν υπάρξει πολλά αντιφατικά στοιχεία που ανατρέπουν την επίσημη εκδοχή των αρχών για τα γεγονότα. Οι εκπρόσωποι της Μπερκούτ(ΜΑΤ) δεν θα μπορούσαν να είχαν δολοφονήσει τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους κάτω από τα πυρά υποδεέστερων όπλων. Αντίθετα, τα στοιχεία υποδεικνύουν τα όργανα επιβολής του νόμου και άλλους ως υπεύθυνους για τους θανάτους αυτούς. Είναι ενδιαφέρον ότι, ένας αριθμός εκπροσώπων της αστυνομίας έχουν βρεθεί νεκροί, αλλά οι έρευνες για τους θανάτους αυτούς δεν έχουν διεξαχθεί. Αυτό δημιουργεί την υποψία μιας εσκεμμένης απόκρυψης των πραγματικών αιτιών και των συνθηκών των θανάτων. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η κρίση στην Ουκρανία, ως αποτέλεσμα του κινήματος Ευρωμαϊντάν, ήταν επικερδής για την πρώην αντιπολίτευση, καθώς ήταν σε θέση να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία και να καταλάβει την εξουσία. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ένας διοικητής του Ευρωμαϊντάν και ιδρυτής της νεοναζιστικής οργάνωση «Κοινωνικό Εθνικιστικό Κόμμα της Ουκρανίας», Αντρέι Παρουμπι, ο οποίος είπε προφανώς ψέματα για τους ελεύθερους σκοπευτές, όπως αναφέρθηκε από το BBC. Έχουμε ήδη περισσότερες από μία περιπτώσεις συμμετοχής ελεύθερων σκοπευτών στους πυροβολισμούς διαδηλωτών, και οι περισσότερες από αυτές τις περιπτώσεις δεν έχουν ερευνηθεί πλήρως. Αυτή τη στιγμή, ούτε τα «πυρά σε διαδηλωτές από τις υπηρεσίες επιβολής του νόμου», ούτε η «σχεδιασμένη προβοκάτσια από την αντιπολίτευση», ούτε η «συμμετοχή μιας τρίτης εξωτερικής δύναμης» έχουν αποδειχθεί ή διαψευσθεί. Το προφανές πρόβλημα της έρευνας είναι ότι οι ερευνητές μπορεί να έχουν διαπράξει οι ίδιοι αυτά τα εγκλήματα. Εάν εμπιστεύεστε ένα δικαστή σε μια υπόθεση διαφθοράς εναντίον του εαυτού του, η ετυμηγορία του θα είναι αρκετά προβλέψιμη, ακόμη και αν τα αποδεικτικά στοιχεία δείχνουν το αντίθετο.

Ορισμένοι σχολιαστές επιμένουν ότι η σύγκρουση στην Ουκρανία είναι ανάμεσα σε ένα καταπιεσμένο έθνος (Ουκρανία) που παλεύει ενάντια σε μια επιθετική ιμπεριαλιστική δύναμη (Ρωσία). Κατά τη γνώμη σας, είναι σωστή αυτή η περιγραφή της κατάστασης;

Πριν απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό, αξίζει να σημειωθεί ότι η Ουκρανία δεν ήταν σε θέση να αποδείξει την παρουσία τακτικών ρωσικών στρατευμάτων στο έδαφος των Λαϊκών Δημοκρατιών. Αυτό γίνεται αποδεκτό ως γεγονός από Ουκρανούς αξιωματούχους. Εμείς δεν είδαμε καθόλου ρωσικά στρατεύματα στην ΠΔ, το ίδιο και οι ντόπιοι με τους οποίους μιλήσαμε. Αν και βέβαια, δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί ότι η Ρωσία βοηθά τις Λαϊκές Δημοκρατίες, κάτι που περιλαμβάνει στρατιωτική και ανθρωπιστική βοήθεια.
Ωστόσο, όσον αφορά το ζήτημα της συμμετοχής στη σύγκρουση της Ρωσίας, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι δυτικές χώρες παρενέβησαν στην Ουκρανία πριν από Ρωσία. Για παράδειγμα, οι ηγέτες της Δύσης έδωσαν τόσο λεκτική όσο και υλική υποστήριξη στο κίνημα Ευρωμαϊντάν. Πραγματοποιήθηκαν επισκέψεις στην πλατεία ανεξαρτησίας από τον Τζον Μακέιν, τη Βικτώρια Νούλαντ, και άλλους. Δεν ήταν αυτό ξένη παρέμβαση στην ουκρανική πολιτική; Αργότερα, τον Απρίλιο του 2014, στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες και γιατροί των ΗΠΑ συμβούλευσαν τα ουκρανικά στρατεύματα να προετοιμαστούν για την ATO (πόλεμος κατά των ανταρτών του Ντονμπάς που μεταφράστηκε από το Κίεβο ως αντιτρομοκρατική επιχείρηση). Οι ΗΠΑ παρείχαν όπλα και χορήγησαν δάνεια στην ATO. Υπάρχουν, επίσης, εθελοντές και μισθοφόροι από άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ρωσίας, καθώς και εκπρόσωποι του πολωνικού και του αμερικανικού στρατού στην ATO. Κατά τη γνώμη μας, η κατάσταση στην Ουκρανία μπορεί να θεωρηθεί ως μια σύγκρουση μεταξύ της φιλοδυτικής αστικής τάξης που στηρίζεται στην ακροδεξιά και τους νεοναζί τραμπούκους, και την αστική τάξη που συνδέεται με τη βιομηχανική βάση στην Ανατολή, που έχει στενούς δεσμούς με τις αγορές της Ρωσίας. Στη συνέχεια, ως αποτέλεσμα της κρίσης και του σχετικού κινήματος πολιτικής και οικονομικής διαμαρτυρίας, ο αγώνας κλιμακώθηκε σε μια εμφύλια διαμάχη μεταξύ της νέας δεξιάς, φιλελεύθερης κυβέρνησης που στηρίχτηκε σε ακροδεξιούς μαχητές, και τον πληθυσμό του Νοτιοανατολικού τμήματος της χώρας, που αντιτάχτηκε στην εθνικιστική ατζέντα που τους επιβλήθηκε και ήταν υπέρ της διατήρηση των βιομηχανικών σχέσεων με τη Ρωσία και της κοινωνικής ασφάλισης. Στην κορυφή βρίσκεται η εξωτερική σύγκρουση μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Πιστεύουμε ότι η παρουσίαση της σύγκρουσης σαν σύγκρουση μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας διαστρεβλώνει την πραγματικότητα. Προφανώς έχουμε έναν εμφύλιο πόλεμο στη χώρα, καθώς και μια σύγκρουση μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας σε διεθνές επίπεδο.

Ποιος είναι ο χαρακτήρας των εθελοντικών ταγμάτων που αγωνίζονται στο πλευρό του Κιέβου; Ποιο είναι το νομικό καθεστώς τους απέναντι στην ουκρανική κρατική μηχανή και στρατιωτική δομή; Σε τι βαθμό αποτελούν μέρος της;

Οι νεοναζιστικές συμμορίες στη βάση των ταγμάτων «αυτοάμυνας» κατά τη διάρκεια του κινήματος Ευρωμαϊντάν έχουν αυξηθεί σε μέγεθος, απέκτησαν μια σχετική ανεξαρτησία, και οπλίστηκαν από το κράτος. Καθώς αυτές οι συμμορίες έγιναν απειλή για τη νέα κυβέρνηση, μετά την νίκη του κινήματος Ευρωμαϊντάν, οι αξιωματούχοι άρχισαν την ενσωμάτωσή τους σε διάφορες κυβερνητικές υπηρεσίες. Υπήρξε μια εποχή που οι συμμορίες κινούνταν ελεύθερα σε όλη την Ουκρανία, επιτίθονταν στα συλλαλητήρια και στους ακτιβιστές που διαμαρτύρονταν κατά του Μαϊντάν. Μια φορά σκότωσαν δύο διαδηλωτές στο Χάρκοβο. Αρκετές φορές έκαναν επιχειρήσεις στην Οδησσό με τελικό αποτέλεσμα την σφαγή των συνδικαλιστών στις 2 Μαΐου.

Η ουκρανική ολιγαρχία, σε μια προσπάθεια να ελέγξει τις φασιστικές συμμορίες, άρχισε να δημιουργεί εθελοντικές πολιτοφύλακες που στην πραγματικότητα λειτουργούσαν σαν ιδιωτικοί στρατοί.

Αυτές οι πολιτοφυλακές τελικά συγκρούστηκαν με ορισμένους ολιγάρχες, καθώς και με την κυβέρνηση. Κάτω από την πίεση της κυβέρνησης, αυτές οι πολιτοφυλακές τέθηκαν υπό τον έλεγχο των Εσωτερικών Υποθέσεων και έγιναν μέρος της Εθνικής Φρουράς της Ουκρανίας, και έτσι απέκτησαν νομική υπόσταση. Πολλοί Ναζί και εθνικιστές επιδιώκουν επίσης να μπουν επίσημα στις αστυνομικές δυνάμεις.


Κάποιοι υποστηρικτές της κυβέρνησης του Κιέβου ισχυρίζονται ότι αυτοί δεν είναι πραγματικά νεοναζί, αλλά πατριώτες και εθνικιστές. Τι πιστεύετε γι ‘αυτό;

Στις περισσότερες περιπτώσεις, ούτε οι μαχητές ούτε οι διοικητές κρύβουν τις νεοναζιστικές και ρατσιστικές πεποιθήσεις τους. Δεν αρνούνται τη σύνδεση και τη συνέχειά τους με οργανώσεις που δηλώνουν ότι έχουν εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία. Η ιδεολογία τους έχει παρουσιαστεί σε πολλές συνεντεύξεις, ενώ περήφανα επιδεικνύουν τατουάζ με διάφορα ναζιστικά σύμβολα. Πράγματι, το σύμβολο του τάγματος «Αζόφ», η λυκοπαγίδα, είναι ένα από τα σύμβολα των SS. Τα ουκρανικά μέσα ενημέρωσης δεν δίστασαν να δημοσιεύουν αυτές τις φωτογραφίες των στρατιωτών μας κατά τη διάρκεια των διακοπών:
Εκείνοι που αρνούνται την ιδεολογική κυριαρχία του νεοναζισμού στα εθελοντικά τάγματα, σκόπιμα διαστρεβλώνουν τα γεγονότα. Προσπαθούν να την παρουσιάσουν ως ένα μικρότερο κακό, σε σχέση με το μεγάλο κακό της Ρωσίας.
Τα Ουκρανικά μέσα ενημέρωσης έχουν παρανοήσει τη λέξη «φασισμός», την θεωρούν απλά μια προσβολή. Νομίζουν ότι δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται για να περιγράψει τους «δικούς τους», ακόμη και αν οι δικοί τους έχουν σαν είδωλό το Χίτλερ και να μιλούν για την «ανωτερότητα της λευκής φυλής.»

Άλλοι θα πουν ότι είναι απαραίτητο να συνεργαστούμε με αυτά τα στοιχεία στον αγώνα ενάντια στην «ρωσική εισβολή». Λένε ότι τα στοιχεία αυτά στην πραγματικότητα δεν παίζουν κανένα πολιτικό ρόλο και ότι ακροδεξιά εθνικιστική ιδεολογία τους δεν έχει καμία υποστήριξη μέσα στον πληθυσμό.

Στην πραγματικότητα, η ιδέα της ανωτερότητας του ουκρανικού έθνους και η ιδέα του «καθαρισμού» της από «μη ουκρανικά» στοιχεία είναι δημοφιλής σε ορισμένα τμήματα της ουκρανικής κοινωνίας. Μια πολύ διαδεδομένη ιδέα είναι ότι οι κάτοικοι της Νοτιοανατολικής Ουκρανίας δεν είναι καθαρόαιμοι Ουκρανοί και ότι αυτές οι περιοχές κατοικούνται από ελαττωματικούς ανθρώπους οι οποίοι επηρεάζονται από τη Ρωσία. Στη δυτική και κεντρική Ουκρανία, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν διαδώσει ιστορίες που μιλούν για ανάρμοστη συμπεριφορά και κατωτερότητα των κατοίκων της Νοτιανατολικής Ουκρανίας. Στο Κίεβο έχουν γίνει γνωστές περιπτώσεις όπου παιδιά προσφύγων ταπεινώθηκαν απ τα σχολεία τους. Όλα αυτά συμβάλλουν στην αύξηση της πολεμικής υστερίας και της στρατιωτικοποίησης της κοινωνίας. Επιπλέον, θα πρέπει να σημειωθεί ότι τα παραστρατιωτικά τάγματα δεν έχουν την υποστήριξη της πλειοψηφίας της Ουκρανίας. Ο τρόμος αρχίζει όταν η στρατιωτική δύναμη μπορεί από μόνη της να επιβάλει την ημερήσια διάταξη, ανεξάρτητα από τη θέληση της πλειοψηφίας, και αυτό είναι που έχουμε δει στην Ουκρανία από το Φεβρουάριο του περασμένου έτους.

Οι υποστηρικτές της κυβέρνησης του Κιέβου, λένε ότι οι αντάρτες στις Νότιες και Ανατολικές επαρχίες είναι στην πραγματικότητα Ρώσοι πράκτορες, τρομοκράτες, και στην καλύτερη περίπτωση, τμήματα του πληθυσμού που τους έχει γίνει πλύση εγκεφάλου.

Δεν μπορεί να απαντήσει κανείς πλήρως την ερώτηση αυτή χωρίς να συγκρίνει πρώτα τα κινήματα αντί-Ευρωμαϊντάν και Ευρωμαϊντάν. Το κίνημα αντί- Ευρωμαϊντάν δεν προέκυψε από το μηδέν, αλλά ως αντίδραση στα γεγονότα του Μαϊντάν και στις απόπειρες μεταφοράς του σε περιοχές της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Παρά την προσπάθεια να παρουσιαστεί το κίνημα του Ευρωμαϊντάν σαν ένα είδος αυτό-οργάνωσης των μαζών, είναι γεγονός ότι υποστηρίχθηκε από πολλές μεγάλες πολιτικές δυνάμεις και την πλειοψηφία της ολιγαρχίας.

Δέχτηκε αμέσως την υποστήριξη ενός αριθμού δεξιών οργανώσεων, που ήταν εκπαιδευμένοι μαχητές του δρόμου. Όλα σχεδόν τα μεγάλα ολιγαρχικά μέσα ενημέρωσης παρακινήθηκαν να καλύψουν το κίνημα Ευρωμαϊντάν 24 ώρες το 24ωρο. Εθνικιστικές και φιλοδυτικές ιδέες ενσωματώθηκαν στο Μαϊντάν. Τίποτα από αυτά δεν υπήρχε στο κίνημα αντί- Ευρωμαϊντάν: ούτε μόνιμοι χώροι, ούτε θέρμανση, ούτε σημαντική χρηματοδότηση. Δεν υπήρχαν οργανωμένες ομάδες αυτοάμυνας, αλλά σχηματίστηκαν κατά τη διάρκεια της αντιπαράθεσης. Τα μέσα ενημέρωσης δεν υποστήριξαν το Αντί-Ευρωμαϊντάν αντιθέτως το αγνόησαν ή το γελοιοποίησαν.

Την ίδια στιγμή, η νοτιοανατολική περιοχή κυριαρχούταν από τα κεντρικά ουκρανικά μέσα ενημέρωσης που είχαν πάρει μια σταθερή στάση υπέρ του Ευρωμαϊντάν. Το αντί-Ευρωμαϊντάν υποστηρίχτηκε από τους εργαζόμενους στην μαζική βιομηχανική παραγωγή καθώς και τους φτωχούς σε όλη την Ουκρανία, που έγιναν τα θύματα των περικοπών στην κοινωνική ασφάλιση. Σε πολλές περιοχές, η αστυνομία υποστήριξε τις διαδηλώσεις του Αντι-Μαϊντάν και αρνήθηκε να διαλύσει τους διαδηλωτές. Οι υποστηρικτές του καθεστώτος του Κιέβου προσπάθησαν να αποκτηνώσουν τους αντιπάλους τους, παρουσιάζοντας τους κατοίκους των βιομηχανικών περιοχών ως αναλφάβητα, δολοφονικά, και υπανάπτυκτα βοοειδή που δεν ήταν αντάξια της ουκρανικής κοινωνίας.

Οι Λαϊκές Δημοκρατίες απολαμβάνουν κάποιο βαθμό λαϊκής υποστήριξης; Πώς μπορεί να εκτιμηθεί αυτός ο βαθμός υποστήριξης;

Η πιο προφανής έκφραση υποστήριξης αποτέλεσε η συμμετοχή στο δημοψήφισμα και μετέπειτα η συμμετοχή στις εκλογές της 2 Νοεμβρίου. Η μεγάλη στροφή επιβεβαιώνεται από τις πολυάριθμες αναφορές και τις παρουσιάσεις από διεθνείς παρατηρητές. Κάθε βομβαρδισμός των πόλεων στο Ντονμπάς από τον Ουκρανικό στρατό και κάθε νέα απόπειρα ταπείνωσης του λαού, τούς οδήγησε σε αυξημένη υποστήριξη των Λαϊκών Δημοκρατικών.

Είναι επίσης αδύνατο να ξεχάσει κανείς, ότι η συνέχιση των εχθροπραξιών οδηγεί σε οικονομική και κοινωνική καταστροφή σε αυτές τις περιοχές. Εκεί παραμένουν απλήρωτοι μισθοί και συντάξεις ενώ οι περισσότερες επιχειρήσεις έχουν αναστείλει τη λειτουργία τους. Η ανθρωπιστική βοήθεια από τη Ρωσία δεν είναι καν επαρκής για την επιβίωση, των πιο ευάλωτων στρωμάτων της κοινωνίας. Γι’αυτό το κύριο ζήτημα στην παρούσα φάση, είναι η παύση του πολέμου με οποιοδήποτε κόστος.

Θα ήταν αληθές το επιχείρημα ότι η διαχωριστική γραμμή στη διαμάχη είναι εθνική και γλωσσική; Δηλαδή ότι η αντιμαχία είναι ανάμεσα στην εθνότητα των Ρώσων και των ρωσόφωνων και στους Ουκρανούς και τους ομιλούντες την ουκρανική γλώσσα;

Φυσικά και το εθνικό ζήτημα υφίσταται, μόνο που η σημασία του έχει υπερεκτιμηθεί. Η αστική τάξη της Ουκρανίας, για χρόνια προσπαθούσε να αναμοχλεύσει το εθνικιστικό αίσθημα και να χειριστεί αυτές τις αντιφάσεις, αλλά αυτή η διαμάχη εν προκειμένω έχει βαθύτερες κοινωνικές αιτίες. Υπογράφοντας τη συμφωνία συνεργασίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση και συμφωνώντας με την επιβολή της οικονομικής πολιτικής που υποδεικνυόταν από το ΔΝΤ, η αστική τάξη της Ουκρανίας ήταν έτοιμη να θυσιάσει το πιο ευάλωτο τμήμα του πληθυσμού μέσω της επιβολής της λιτότητας. Ήταν έτοιμοι να καταστρέψουν τη βιομηχανία μεγάλης κλίμακας,η οποία ήταν στενά συνδεδεμένη με τη Ρώσικη οικονομία και να καταδικάσουν χιλιάδες ανθρώπων στην ανεργία. Πολλά εργοστάσια σε όλη την Ουκρανία σταμάτησαν τη λειτουργία τους όπως για παράδειγμα η βιομηχανία ατσαλιού του Kremenchug. Για πολλές οικογένειες τίθεται, λόγω αυτού του γεγονότος, ακόμα και ζήτημα επιβίωσης. Σημαντικό είναι και το γεγονός, ότι τα κοινωνικά αιτήματα αυτών των εργατών σχετίζονται και με συμπάθεια για τις παλιές ημέρες της Σοβιετικής Ένωσης. Αυτό γιατί η βιομηχανική ανάπτυξη αλλά και τα υψηλά κοινωνικά στάνταρντ σχετίζονται με την εμπειρία της Σοβιετικής Ένωσης. Ο αγώνας ενάντια στις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις συνδυαζόμενος με την άνοδο του νέο-ναζισμού καθόρισε στην αντιφασιστική κατεύθυνση αυτού του κινήματος.

Γι’αυτό και θεωρούμε ότι η αναγωγή αυτής της σύγκρουσης σε εθνική, αποτελεί υπεραπλούστευση. Στις 9 Μαρτίου το Ντονέτσκ και το Λούγκανσκ γιόρτασαν την επέτειο της γέννησης του Ουκρανού ποιητή Τάρας Σεβτσένκο. Από την άλλη πλευρά η πλειοψηφία των αγωνιστών στο δεξιό τομέα είναι Ρωσόφωνοι. Οι Ουκρανοί και οι Ρώσοι μπορούν να βρεθούν και στις δύο πλευρές του οδοφράγματος.

Ποιος διεξάγει των αγώνα στις Λαϊκές Δημοκρατίες; Υπάρχουν Ρώσοι οι οποίοι εμπλέκονται σε αυτόν τον αγώνα; Ποιος είναι ο πραγματικός ρόλος του Κρεμλίνου στην στρατιωτική έκφανση της διαμάχης (υποστηρίζουν έμπρακτα ενεργά τους επαναστάτες, απλά επιτρέπουν υλικά να διέλθουν των συνόρων, ανοίγουν και κλείνουν τη στρόφιγγα κατά βούληση;);

Η πλειοψηφία των αγωνιστών στις πολιτοφυλακές είναι κάτοικοι των περιοχών του Ντονέτσκ και του Λούγκανσκ καθώς και γειτονικών περιοχών. Πολλοί από αυτούς εντάχθηκαν στις πολιτοφυλακές αφού είχαν ήδη έρθει αντιμέτωποι με τις αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις.Ορισμένοι από αυτούς μάλιστα ήταν αντι-Ευρωπαϊστές ακτιβιστές, προερχόμενοι από άλλες πόλεις. Όπως έχουμε ήδη αναφέρει, υπάρχουν ακόμα και εθελοντές προερχόμενοι από άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ρωσίας. Στα εδάφη των Δημοκρατιών δεν υπάρχουν τακτικά αποσπάσματα του Ρώσικου στρατού. Αυτό το γνωρίζουμε, γιατί εάν υπήρχαν θα είχαν ήδη αποκαλυφθεί. Παρόλ’αυτά είναι πιθανό να βοηθούν σύμβουλοι και ειδικοί στρατιωτικών επιχειρήσεων. Είναι επίσης πιθανό να διεξάγεται από την πλευρά της Ρωσίας παροχή τροφής και άλλων προμηθειών. Μέσω αυτών των μέσων η Ρωσία επιτυγχάνει την επιρροή της στις Λαϊκές Δημοκρατίες. Αυτός ο τύπος επιρροής όμως δεν είναι άμεσος. Η Ρωσία χρησιμοποιεί πιθανά τη βοήθεια ή την υπόσχεση βοήθειας με σκοπό να αποκτήσει μεγαλύτερη ισχύ. Αναφορικά με τον οπλισμό, αξίζει να ληφθούν υπόψη τα ευρήματα του ARES (Υπηρεσίες Εξοπλιστικού Ελέγχου- ArmamentResearchServices), σύμφωνα με τα οποία «Η πλειοψηφία των όπλων και άλλων πολεμοφοδίων που έχουν καταγραφεί σε χρήση από τις δυνάμεις των αυτονομιστών έχουν προφανώς απαλλοτριωθεί από τις ουκρανικές δυνάμεις ασφαλείας και τις εγκαταστάσεις τους εντός της Ουκρανίας.

Ποιος είναι ο χαρακτήρας των Δημοκρατιών από πολιτικής σκοπιάς και αυτών που διεξάγουν τον αγώνα; Υφίστανται αριστερές συνδικαλιστικές και κομμουνιστικές οργανώσεις που εμπλέκονται; Τους επιτρέπεται να λαμβάνουν μέρος στις επιχειρήσεις;

Δεν υπήρχε κάποια σημαντική αριστερή δύναμη ή κόμμα πριν το κίνημα Euromaidan στην Ουκρανία. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας, υφίσταντο ως ένα χρεοκοπημένο κοινοβουλευτικό κόμμα, το οποίο είχε προ πολλού απορρίψει την κομμουνιστική ιδεολογία. Ως αποτέλεσμα αυτής της αδυναμίας, οι αριστεροί δεν είχαν τη δυνατότητα να διαδραματίσουν τον ηγετικό ρόλο στο αντί-Euromaidan κίνημα και να αναδειχθούν ως κυρίαρχη δύναμη. Επιπρόσθετα, οι αντιφασιστικές σοσιαλιστικές απόψεις συνήθως παραπέμπουν στο Σοβιετικό παρελθόν και είναι πολύ ισχυρές εντός των Λαϊκών Δημοκρατιών. Ιδιαίτερα εξαιτίας αυτού, η πλειοψηφία των κομμουνιστών συμμετέχουν στον αγώνα τους.

Είναι δύσκολο να μιλήσουμε για μια κοινή ιδεολογία στις Δημοκρατίες, γιατί οι δημόσιες αρχές και οι στρατιωτικές ομάδες είναι ακόμα σε μεγάλο βαθμό ανοργάνωτες. Συχνά οι διαφορετικές μονάδες δεν αλληλεπιδρούν καν μεταξύ τους. Στα διάφορα διαμερίσματα, η στάση απέναντι στην αριστερά μπορεί να διαφέρει κατά πολύ. Η αρνητική στάση απέναντι στην αριστερά, συχνά σχετίζεται με το φόβο για την οποιαδήποτε δραστηριότητα διαμαρτυρίας κατά τη διάρκεια εχθροπραξιών. Ακόμα, η ηγεσία των Δημοκρατιών προσπαθεί να εμποδίσει την εδραίωση του Κομμουνιστικού Κόμματος και τη συμμετοχή του στις εκλογές, εξαιτίας της μεγάλης αποδοχής των κομμουνιστικών ιδεών, καθώς φοβάται ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα θα μπορούσε να κερδίσει τις εκλογές στις Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσγκ. Η ιδέα της εθνικοποίησης της ιδιοκτησίας των ολιγαρχών είναι ευρέως διαδεδομένη στις Δημοκρατίες γεγονός που δεν έχει πραγματωθεί ακόμα εξαιτίας της πολεμικής κατάστασης.

Το Κρεμλίνο έχει τον πολιτικό έλεγχο των Δημοκρατιών;

Ασκεί έμμεσο έλεγχο μέσω των ανθρωπιστικών και στρατιωτικών προμηθειών στις Δημοκρατίες.

Στις περιοχές οι οποίες βρίσκονται υπό τον έλεγχο των αρχών του Κιέβου, ποια είναι η γενική διάθεση του πληθυσμού και πώς έχει αυτή εξελιχθεί; Υφίσταται ενθουσιασμός για την στρατιωτική εκστρατεία; Τι ισχύει αναφορικά με την κινητοποίηση του πληθυσμού; Υφίσταται ανοιχτή και οργανωμένη αντίδραση; Εάν ναι, είναι αυτή επιτρεπτή;

Το Κίεβο ως επί το πλείστον φαίνεται να υποστηρίζει τις δεξιές πολιτικές και τη ρητορική της κυβέρνησης, ενώ η διαφωνούσα μειοψηφία εκφοβίζεται. Τα νεοφασιστικά συνθήματα για την παγκόσμια πάλη απέναντι στη σοσιαλιστική κληρονομιά έχουν αρχίσει ήδη να διαδίδονται και να χαίρουν κάποιας υποστήριξης. Από την άλλη η πλειοψηφία του πληθυσμού έχει πληγεί από την οικονομική καταστροφή, η οποία αποτελεί συνέπεια της καταστροφική οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης. Ο λαός είναι επίσης δυσαρεστημένος με τις ήττες και τη δύσκολη κατάσταση στο μέτωπο. Η έκκληση για νέα κινητοποίηση, προκαλεί επίσης δυσαρέσκεια. Αυτούς τους οποίους καλούν στο μέτωπο, τους καταδιώκουν κυριολεκτικά και ύστερα τους πετάνε στην πρώτη γραμμή να πολεμήσουν.

Εν γένει η στάση απέναντι στον πόλεμο μπορεί να χαρακτηρισθεί ως ακολούθως: πολλοί θα επιθυμούσαν έναν σύντομο νικηφόρο πόλεμο, αλλά φοβούνται τις παρατεταμένες συγκρούσεις και δεν είναι έτοιμοι να συμμετέχουν σε αυτόν προσωπικά. Επιπρόσθετα οι άνθρωποι έχουν κουραστεί από τη δημαγωγία και τα συνθήματα ενώ η πτώση της πολιτικής συμμετοχής έχει οδηγήσει σε πλήρη απάθεια.

Οι εσωτερικές διαμάχες για επιρροή στην κυβέρνηση έχουν οδηγήσει στη δυσπιστία του λαού. Γενικά η διαφορά αναφορικά με τις αυταπάτες που είχε ο λαός στο Maidan και την πραγματικότητα της τρέχουσας κατάστασης, οδηγεί σε πολιτική απάθεια. Υπάρχει το φαινόμενο, όλο και περισσότερες πολιτικές αποφάσεις να λαμβάνονται από μικρές κοινοβουλευτικές ομάδες οι οποίες κατέχουν όπλα ή έχουν στρατιωτική υποστήριξη.

Ποια είναι η οικονομική κατάσταση στην Ουκρανία; Πώς αυτή διαμορφώνει τη συνείδηση;

Κρίνοντας από τα γεγονότα η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση χρεοκοπίας. Υφίσταται μια οικονομική καταστροφή η οποία πρωταρχικά επηρεάζει τα κοινωνικά ευάλωτα τμήματα του πληθυσμού. Αυτή η οικονομική κατάσταση στην Ουκρανία σχετίζεται σε πρώτο επίπεδο με τον πόλεμο, αλλά είναι επίσης εμφανές ότι οι ευθύνες επιρρίπτονται και στην κυβέρνηση Poroshenko και Yatsenyuk καθώς έχουν ακολουθήσει την νεοφιλελεύθερη γραμμή λιτότητας του ΔΝΤ. Στο μέλλον αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ριζοσπαστικοποίηση των Ουκρανών που με τη σειρά της θα οδηγήσει σύντομα σε νέα αλλαγή κυβέρνησης.

Η κυβέρνηση Poroshenko–Yatseniuk είναι ισχυρή;

Όπως έχει ήδη αναφερθεί, η εν λόγω κυβέρνηση είναι υπεύθυνη για την οικονομική καταστροφή, την πτώση της Hryvnia καθώς και για το τεράστιο χρέος στο ΔΝΤ. Η αξιοπιστία της έχει χαθεί. Υφίσταται από την άλλη μια συνεχής διαπάλη ισχύος εντός της κυβέρνησης, με τις δεξιές δυνάμεις να γίνονται όλο και περισσότερο παγιωμένες. Παρόλ’αυτά, η ανοιχτή αντιπολίτευση στην κυβέρνηση και η κοινωνική διαμαρτυρία αντιμετωπίζονται ως έργα «του εχθρού».

Ποια η στάση των διαφορετικών στοιχείων εντός των Δημοκρατιών απέναντι στην υπόλοιπη Ουκρανία; Υπάρχει η ιδέα ότι αυτός ο αγώνας στοχεύει στην ένωση με τη Ρωσία, στην ανεξαρτησία του Ντόνμπας ή στην αυτονομία εντός της Ουκρανίας; Υπήρξαν πολιτικές εκκλήσεις απέναντι στον υπόλοιπο ουκρανικό πληθυσμό;

Αρχικά, η πιο δημοφιλής ιδέα στις Δημοκρατίες, ήταν η μετάβαση σε μια ομοσπονδιακή δομή, η δυνατότητα εκλογής των δικών του κυβερνητών, η ευκαιρία επιρροής στις αποφάσεις αναφορικά με την ένταξη της Ουκρανίας στην Ευρώπη και η πολιτισμική και γλωσσική αυτονομία.

Οι μαζικοί βομβαρδισμοί από των Ουκρανικό στρατό κατοικημένων περιοχών, οι απώλειες αμάχων, η υστερία του πολέμου και η απανθρωποποίηση των πολιτών των δημοκρατιών στα ουκρανικά μέσα ενημέρωσης οδήγησαν πολλούς στο συμπέρασμα ότι η ειρηνική συνύπαρξη αυτών των περιοχών εντός της Ουκρανίας είναι απίθανη. Αν και η ιδέα για ένα ειδικό καθεστώς αυτονομίας για τις δημοκρατίες εντός της Ουκρανίας δεν έχει ακόμα απορριφθεί.

Ποιες οι προοπτικές των συγκρούσεων κατά τη γνώμη σας;

Δυστυχώς δεν υπάρχει κάτι στο άμεσο μέλλον που να φαίνεται ότι θα μπορούσε να δώσει ένα τέλος στον πόλεμο και να βελτιώσει την οικονομική κατάσταση.

Για ποιο σκοπό παλεύουν οι Κομμουνιστές στην Ουκρανία;

Σε πρώτο επίπεδο παλεύουν ενάντια στον πόλεμο και την άνοδο του νεοναζισμού, για το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό και για το βασικό δικαίωμα της ύπαρξης των κομμουνιστικών οργανώσεων στο Ουκρανικό έδαφος.

Ποιες θα πρέπει να είναι οι προτεραιότητες των κομμουνιστών και των διεθνιστών στο εξωτερικό αναφορικά με τη διαμάχη στην Ουκρανία;

Η κύρια προτεραιότητα στην παρούσα φάση είναι η ειρήνη. Για παράδειγμα, το μπλοκάρισμα των αποπειρών της ουκρανικής κυβέρνησης να εξασφαλίσει βοήθεια και ιδιαίτερα στρατιωτική βοήθεια πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα. Η παύση των πολιτικών διώξεων, η απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων, το τέλος στον τρόμο των νεοναζί, η αρχή των ειρηνικών δημοκρατικών ειρηνικών διαδικασιών αποτελούν πολύ σημαντικά προτάγματα. Είναι άκρως αναγκαία η υποστήριξη των πολιτικών κρατουμένων, αυτών που εξαναγκάστηκαν σε εξορία και αυτών που δουλεύουν αυτή τη στιγμή μυστικά. Οι κομμουνιστές θα πρέπει επίσης να εξηγήσουν στο κοινό την πραγματική κατάσταση που επικρατεί στην Ουκρανία και να εκθέσουν τα ψέματα και την υποκρισία των επιχειρηματικών μέσων ενημέρωσης.

Πρόσφατα Άρθρα

Σχετικά άρθρα